Mind the GAP : Η διακοπή της ροής των πιστώσεων στην χώρα είναι το μεγαλύτερο έγκλημα του ΓΑΠ (για το οποίο, δυστυχώς, δεν θα γίνει καμμία δίκη).

"Δεν κοιμάται καθόλου ο ΓΑΠ, αν μιλάμε κατά κυριολεξία. Διότι, αν κοιμόταν, κατά κυριολεξία, δεν θα έπραττε όσα πράττει και αυτό θα ήταν ωφέλιμο για την χώρα.

 Δυστυχώς, κοιμάται, όμως, μιλώντας μεταφορικά και αδυνατεί να αντιληφθεί το που βρίσκεται και το τι έχει να αντιμετωπίσει.

Και αυτό είναι το πρόβλημα της χώρας, με αυτόν τον άνθρωπο, που κατάφερε το ακατόρθωτο :

Να κοπεί, δηλαδή, η ροή των πιστώσεων στην χώρα, ως αποτέλεσμα της άγνοιας κινδύνου που διακατέχει σε όλες του τις ενέργειες αυτόν τον άνθρωπο, ο οποίος παρέδωσε την διακυβέρνηση της χώρας στους νεοβάρβαρους κατακτητές, διακόπτοντας, πρόωρα, τις διαπραγματεύσεις και ενώ ερχόταν η διεθνοποίηση της ευρωζωνικής κρίσης, η οποία ξεκίνησε από τις άφρονες ενέργειές του, μια διεθνοποίηση που μπορούσε να την χρησιμοποιήσει ως διαπραγματευτικό ατού, αν είχε την απαραίτητη διπλωματική υπομονή και επιμονή (που θα είχε ο αείμνηστος πατέρας του, ο οποίος βέβαια δεν θα άφηνε τα πράγματα να φθάσουν σε ένα τέτοιο σημείο), να προβεί σε μια σκληρή στάση, απέναντι στην Μέρκελ και τους ευρωγραφειοκράτες, κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων, που σκόπιμα, θα παρέτεινε, μέχρι την 19/5/2010 – την ημέρα της λήξεως του ελληνικού ομολόγου των 9 δισ. € -, ποντάροντας στο απλούστατο και φυσιολογικότατο σενάριο του ότι οι ευρωζωνίτες δεν ήσαν διατεθειμένοι να διαλύσουν την ευρωζώνη και στο ότι, αν οι Γερμανοί το αποτολμούσαν, δεν θα τους επιτρεπόταν από τον Μπαράκ Ομπάμα, κάτι που ο Αμερικανός πρόεδρος έπραξε, άλλωστε, όταν φάνηκε ότι το πρόβλημα που ξεκίνησε με τις απερισκεψίες του ΓΑΠ, οδηγείτο στο να μετεξελιχθεί σε οξεία ευρωζωνική κρίση επιβίωσης, που έφερνε στην επιφάνεια ένα νέο διεθνές οικονομικό κραχ.

Γι’ αυτό το έγκλημα, αγαπητέ φίλε Χουχούλη, δεν θα γίνει, δυστυχώς, καμμία δίκη. Και αυτό είναι το αποκορύφωμα όλων των εγκλημάτων, που έγιναν κατά το τελευταίο 15μηνο.

Όσον αφορά τα άλλα εγκλήματα, δυστυχώς, αυτά που διεπράχθησαν, πριν από τις βουλευτικές εκλογές της 16/9/2007, (Βατοπαίδι, SIEMENS, ολυμπιακά έργα κλπ) έχουν όλα ποινικώς παραγραφεί και ως εκ τούτου, οι πράξαντες πολιτικοί μπορούν να κοιμούνται ήσυχοι – εκτός εάν υπάρξει συναίνεση για την παραβίαση της αστικής νομιμότητας. Αλλά ποιός θα πάρει πάνω του μια τέτοια πρωτοβουλία και μια ανάλογη ευθύνη;


Λύση θα ήταν (διότι το Σύνταγμα το προβλέπει) οι ίδιοι οι κατηγορούμενοι να ζητήσουν να διεξαχθεί η δικαστική διερεύνηση των όποιων υποθέσεων, για τις οποίες κατηγορούνται, ή θα κατηγορηθούν και να γίνουν οι σχετικές δίκες στα αρμόδια υπουργοδικεία. Αλλά, τσίπα δεν υπάρχει και φυσικά ουδείς πρόκειται να ζητήσει να διεξαχθεί τέτοια δίκη σε βάρος του (το Σύνταγμα προβλέπει μια τέτοια αίτηση των κατηγορουμένων, των οποίων τα αδικήματα παραγράφηκαν, προκειμένου να μην μείνει σπιλωμένο το όνομά τους και η όποια απόφαση του υπουργοδικείου δεν θα προβλέπει την επιβολή ποινών, αλλά μόνον το, εάν ο κατηγορηθείς και αιτών την διεξαγωγή της δίκης υπουργός διέπραξε, ή όχι, το αδίκημα, για το οποίο κατηγορήθηκε).


Και εν πάση περιπτώσει, οι δίκες δεν λύνουν το πρόβλημά μας, το οποίο έχει να κάνει με την επιβληθείσα στην χώρα μοντέρνα μεταναζιστική Κατοχή και την πλήρως ανεπαρκή πολιτική, κοινωνική και οικονομική ηγεσία του τόπου.


Και αυτό το πρόβλημα είναι ένας σκέτος γριφώδης λαβύρινθος, που απαιτεί πολύ δυνατούς λύτες, οι οποίοι δεν είναι ορατοί…"



(Σχόλιό μου http://e-rooster.gr/05/2010/2538#comment-133013 της 24/5/2010 στο άρθρο του κ. Τάσου Αβραντίνη, με τίτλο : "Ζητείται ελπίς" http://e-rooster.gr/05/2010/2538 ).