Η περίπτωση του ΓΑΠ και του τυχάρπαστου επιτελείου του δείχνει ότι ο ελληνικός λαός πρέπει να είναι προσεκτικός όταν επιλέγει πρωθυπουργό.

Οι πολλές προσευχές του ΓΑΠ, τελικά, εισακούστηκαν, αλλά ...

"Ο ΓΑΠ δεν είναι ούτε λαϊκιστής, ούτε αντιλαϊκιστής πρωθυπουργός.



Είναι ένας ευήθης άνθρωπος, που η ευνοϊκή (γι' αυτόν) συγκυρία, τον έκανε πρωθυπουργό. Και η συγκυρία υπήρξε, γι' αυτόν ευνοϊκή (και αντίστοιχα καταστροφική για τον τόπο), λόγω της απρόσμενης διεθνούς οικονομικής ύφεσης, η οποία έπληξε από τον Σεπτέμβριο του 2008 και την Ελλάδα, αρχικά στους τομείς, που επηρεάζονται από τις μεταπτώσεις της εξωτερικής ενεργού συναθροιστικής ζητήσεως και στην συνέχεια και την εσωτερική ελληνική ζήτηση για αγαθά και υπηρεσίες, με αποτέλεσμα την ανατροπή του παγιωμένου πολιτικού σκηνικού, το οποίο, μέχρι τότε (φθινόπωρο του 2008), ήταν σταθερά αρνητικό για τον ΓΑΠ, του οποίου οι προσωπικές ανεπάρκειες ήσαν γνωστές σε όλον τον ελληνικό πληθυσμό. Όποιος θυμηθεί το τι συνέβαινε, έως τότε, γνωρίζει το τι λέω.


Η συγκυρία, λοιπόν, έκανε τον ΓΑΠ πρωθυπουργό, χωρίς αυτός να κινήσει ούτε και το μικρό του δακτυλάκι και χωρίς να αλλάξουν τα δεδομένα, που αφορούσαν την προσωπικότητά του, στην οποία η ανικανότητα χειρισμού των εξελίξεων υπήρξε και είναι το βασικότερο στοιχείο του.


Αυτό που είχε επιδεινώσει τα πράγματα και το οποίο υπήρξε δείγμα των επερχόμενων κακών και κυριολεκτικά καταστροφικών εξελίξεων ήταν το γεγονός ότι ο ΓΑΠ είχε περιτριγυσθεί από ένα επιτελείο αποτελούμενο από ανίκανους, άπειρους και εντελώς τυχάρπαστους ανθρώπους, τους οποίους ο ίδιος είχε επιλέξει και οι οποίοι, για τον λόγο αυτόν ήσαν πλήρως εξαρτημένοι από τις διαθέσεις του και ως εκ τούτου ήσαν έτοιμοι να κάνουν τα πάντα, προκειμένου να μείνουν στον κύκλο της εξουσίας του ανίκανου αρχηγού, που η κακή τύχη τον έκανε και πρωθυπουργό της χώρας στην πιο κρίσιμη περίοδο της μεταπολιτευτικής της ιστορίας.


Αυτό το στοιχείο - η ανικανότητα - είναι η δεύτερη, μετά την ευήθεια, προσδιοριστική ιδιότητα του ΓΑΠ.


Και αυτά τα προσδιοριστικά στοιχεία της προσωπικότητας του ανδρός είναι που πληρώνει ο τόπος, μετά το απίστευτο έγκλημα, που διέπραξε, κατά της ελληνικής οικονομίας και του ελληνικού πληθυσμού, με τους χειρισμούς του την περίοδο Οκτωβρίου 2009 - Απριλίου 2010, μετατρέποντας την οξεία δημοσιονομική κρίση, που παρέλαβε από τον Κώστα Καραμανλή, σε χρόνια πιστωτική κρίση (κρίση δανεισμού), η οποία εκφράστηκε με την διακοπή της ομαλής ροής των πιστώσεων στο ελληνικό δημόσιο, αλλά και τις δυσκολίες ομαλού δανεισμού του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και της ελληνικής οικονομίας.


Από όλη αυτήν την καταιγιστική και συνάμα καταστροφική ακολουθία των εξελίξεων του τελευταίου δεκαμήνου, το συμπέρασμα είναι ότι η επιλογή, που κάνει κάθε φορά ο ελληνικός λαός, ως προς το ποιός θα γίνει πρωθυπουργός της χώρας, δεν μπορεί να είναι μια επιλογή ρουτίνας, που μπορεί να γίνει εύκολα και δίχως πολλή σκέψη. Ούτε μπορεί να γίνεται με συναισθηματικούς όρους.


Διότι όταν γίνεται έτσι και ιδίως σε περιόδους κρίσεως, τότε η εκλογή ενός ανίκανου και ευήθους ανθρώπου, ως πρωθυπουργού, οδηγεί σε εντελώς καταστροφικά αποτελέσματα.


Και ο ΓΑΠ και η πρωθυπουργία του (της οποίας τα μέγιστα κακά δεν έχουν ακόμα έλθει, αλλά έπονται) είναι το καλύτερο παράδειγμα για του λόγου το αληθές...


(Δείτε, ενδεικτικά, στο μπλογκ μου τα άρθρα : "Mind the GAP! Πως ο ΓΑΠ έπεσε μέσα στην παγίδα που έστησε στους άλλους, μη λαμβάνοντας υπόψη του το δόγμα, που λέει ότι : Πρώτα δανείζεσαι και μετά μιλάς" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/06/mindthegap_09.html  και "Η διακοπή των πιστώσεων στην χώρα είναι το μεγαλύτερο έγκλημα του ΓΑΠ (για το οποίο δυστυχώς, δεν θα γίνει καμμία δίκη)" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/06/mindthegap.html  και "Τα κρίσιμα σφάλματα του ΓΑΠ, η αναγκαιότητα απόσυρσής του και οι προτάσεις για απεγκλωβισμό από το Μνημόνιο και την αναδιαπραγμάτευση του χρέους" http://tassosanastassopoulos.blogspot.com/2010/07/o-gap-prepei-na-fygei.html ).


Στην παρούσα φάση, τα πάντα είναι ρευστά και μη προβλέψιμα.


Από την περασμένη Άνοιξη η ελληνική κοινωνία έχει εισέλθει σε μια κατάσταση προεπαναστατικής κρίσης, η οποία σέρνεται και θα σέρνεται, όσο συνεχίζεται η βύθιση της ελληνικής οικονομίας στην ύφεση, η οποία ωθείται να μετασχηματισθεί σε ανοικτή οικονομική κρίση, με την προωθούμενη κατακρήμνιση των μακροοικονομικών μεγεθών του οικονομικού συστήματος της χώρας.


Το γεγονός, βέβαια, ότι η χώρα βρίσκεται σε μια κατάσταση που έχει να κάνει με μια προεπαναστατική περίοδο, δεν σημαίνει ότι οπωσδήποτε αυτή θα μετεξελιχθεί σε μια επαναστατική περίοδο. Και τούτο επειδή τέτοιου είδους κοινωνικοί αυτοματισμοί δεν υπάρχουν, διότι κάλλιστα ο ελληνικός πληθυσμός μπορεί να μην επιλέξει αυτή την οδό, η οποία έχει τις δικές της δυσκολίες. Μπορεί, κάλλιστα, να κάνει υπομονή παθητικοποιούμενος.


Όμως, αυτή η υπάρχουσα κοινωνική απροσδιοριστία και η ρευστότητα των εξελίξεων δεν κάνει την κατάσταση λιγότερο επίφοβη. Το αντίθετο μάλιστα.


Η ελληνική πολιτική, κοινωνική και οικονομική ελίτ (και φυσικά και αυτή των ΜΜΕ) έχει κυριολεκτικά γαντζωθεί πάνω στην κυβέρνηση του ανίκανου ΓΑΠ, διότι βρίσκεται σε μια κατάσταση πανικού, αποπροσανατολισμού και τρόμου, μπροστά στις εξελίξεις που έρχονται, ακριβώς επειδή δεν μπορεί η ίδια να τις προσδιορίσει και να τις ελέγξει, αφού επιβάλλονται απ' έξω, χωρίς αυτοί που τις επιβάλλουν (Ευρωζώνη - ΕΚΤ - ΔΝΤ) να πολυενδιαφέρονται για τις επιπτώσεις τους στην ελληνική κοινωνία και την κοινωνική κρίση που μπορεί να επιφέρουν.


Αυτό είναι το παρόν πρόβλημα της ελληνικής πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής ελίτ της χώρας (αλλά και της ίδιας της χώρας, ως συνεκτικά συγκροτημένου κοινωνικού συνόλου) και οποιαδήποτε απάντηση επιχειρηθεί να δοθεί, από τώρα, είναι βιαστική και ως εκ τούτου πρόωρη.


Όπως π.χ. είναι πρόωρη η απάντηση που επιχειρεί να δώσει, μέσα από άρθρο του στην χθεσινή "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" (1/8/2010) ο τυπικός εκπρόσωπος της ελληνικής οικονομικής και δημοσιογραφικής ελίτ ο κ. Γκίκας Χαρδούβελης (ένας από τους όχι ασήμαντους υπεύθυνους, για τα τωρινά χάλια της χώρας, αφού υπήρξε ένας από το think tunk του Κώστα Σημίτη), ο οποίος αρχίζει να πανηγυρίζει διότι, αφ' ενός έχει αναθαρρήσει, επειδή είδε ότι, έως τώρα, δεν επήλθε κάποιας μορφής επανάσταση και αφ' ετέρου, επειδή θα φθάσουμε - όπως λέει - ξανά στο βιοτικό επίπεδο του 2008, γύρω στο ... 2015 (!!!), αν ακολουθήσουμε όσα προβλέπει το πρόγραμμα των μοντέρνων κατακτητών - δηλαδή το Μνημόνιο.


Περιττό να πω ότι αυτού του είδους οι "προφητείες" αποτελούν ανοησιολογία και θα ήσαν για γέλια, αν δεν ήσαν για κλάματα..."





(Σχόλιά μου http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/08/o.html?showComment=1280696295661#c8593600628066721948 της 1/8/2010 και http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/08/o.html?showComment=1280731900743#c1459856158967030141 της 2/8/2010, στο θέμα, που έχει δημοσιεύσει στο "ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ" ο κ. Δημήτρης Γιαννακόπουλος, με τίτλο : "Ο Γιώργος και η επικοινωνιακή φούσκα" http://kafeneio-gr.blogspot.com/2010/08/o.html ).