Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Σεπτέμβριος, 2012

"Χρυσή Αυγή" : Το γνήσιο τέκνο της ολέθριας πολιτικής της ελληνικής "ευρωπαϊστικής" ελίτ και προϊόν της αυξανόμενης κοινωνικής οργής. (Μια αναφορά στο ιστορικό και στις αιτίες της ανόδου του σύγχρονου ελληνικού νεοναζισμού).

Εικόνα
Αφιέρωμα της "Χρυσής Αυγής" στον Adolf Hitler , όταν η ελληνική παραστρατιωτική οργάνωση ήταν ένα σεκταριστικό γκρουπούσκουλο. Όσο και να προσπαθεί η ηγεσία της   "Χρυσής Αυγής" , τώρα, που, από περιθωριακή παραστρατιωτική σέκτα, μεταμορφώθηκε σε κοινοβουλευτικό κόμμα, με ευάριθμο μέγεθος οπαδών και ευρεία κοινωνική επιρροή, να κρύψει τον εθνικοσοσιαλιστικό πολιτικοϊδεολογικό προσανατολισμό της, δεν το μπορεί. Όχι μόνον επειδή την ακολουθεί το παρελθόν της, ως περιθωριακής ομάδας, με τις ευθείες αναφορές στον Χίτλερ και την ιδεολογία του, αλλά και επειδή η ίδια η ταχεία γιγάντωση της οργάνωσης και η μετατροπή της σε ένα κόμμα, με σημαντική κοινοβουλευτική παρουσία και ο πολιτικοκοινωνικός της ακτιβισμός, ο οποίος λαμβάνει ευρείες διαστάσεις, ξεφεύγοντας από τα στενά πλαίσια ενός περιθωριακού γκρουπούσκουλου της ακροδεξιάς, όντας αποτέλεσμα της αδυσώπητης οικονομικής κρίσης που ενέσκηψε στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, μετά την χρεωκοπία του ελληνικο

Troika in Greece : Γιατί καθυστερούν και ροκανίζουν τον χρόνο; Ποιά είναι η κρυφή agenda των τοκογλυφικών δανειστών της Ελλάδας;

Εικόνα
Τους πάνε τους 3 συγκυβερνήτες φουλ για δραχμή, ή ακόμα το σκέπτονται; Πρέπει να είναι πολύ Στουρνάρας κάποιος για να λέει και να κάνει, όσα λέει και κάνει αυτός ο τύπος, που η τρόϊκα τον προβίβασε από πληροφοριοδότη και τον έκανε υπουργό. (Κάποια στιγμή θα αναρτήσω το τι έλεγε ο Στουρνάρας το 2010, αμέσως, μετά το Μνημόνιο καθώς και το τι έλεγε, την ίδια εποχή, μια άλλη "φυσιογνωμία" του παλαιού "καλού" σημιτικού περιβάλλοντος, ο Γκίκας Χαρδούβελης και έχει να πέσει πολύ γέλιο) Το θέμα είναι γιατί καθυστερούν τόσον καιρό και αργούν να κάνουν αυτό, που λένε ότι θα κάνουν. Δηλαδή, το να πάρουν τα μέτρα, για τα οποία έχουν συμφωνήσει, από τον περασμένο Φεβρουάριο. Και καλά, η παρέα της κυβέρνησης Σαμαρά (γιατί ο Στουρνάρας δεν ανήκει στην παρέα του Σαμαρά και των άλλων δύο συγκυβερνητών, αφού η δική του παρέα είναι η τρόϊκα, που τον επέβαλε στον Σαμαρά ) , η οποία υποτίθεται ότι σχηματίστηκε, για να πάρει τα μέτρα, έχει τους δικούς της προφανείς πολιτικ

Kicking Greece out of eurozone. (Η γερμανική "επίθεση φιλίας" και ο Νοέμβριος της φωτιάς. Ετοιμάζονται να πετάξουν την Ελλάδα έξω από την ευρωζώνη; Οψόμεθα)...

Εικόνα
 Θα την δώσουν οι Γερμανοί την κλωτσιά στον "μεθυσμένο" Έλληνα, που ονειρεύεται να "πιεί" τα ευρώ τους; (Όπως δείχνει αυτή η γελοιογραφία, της οποίας το περιεχόμενο είναι άθλιο). Ένα τέτοιο εγχείρημα δεν είναι εύκολο. Καθόλου εύκολο. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι δεν το σκέπτονται, παρά την τελευταία μεταστροφή τους, η οποία είναι ύποπτη και φαίνεται ότι είναι υπαγορευμένη από τον Barack Obama και τις δικές του προεκλογικές σκοπιμότητες. Η χρονική αφετηρία των εξελίξεων συναρτάται με το τέλος των αμερικανικών προεδρικών εκλογών, που θα γίνουν στις αρχές του ερχόμενου Νοεμβρίου. Όλα αφήνονται για τότε και παραπέμπονται στον χρόνο που θα ακολουθήσει, μετά από την διεξαγωγή αυτής της εκλογικής αναμέτρησης. Και αυτή η εξέλιξη, όσο και αν δείχνει ότι η γερμανική ελίτ αλλάζει πολιτική, στην πραγματικότητα αυτό που κρύβει είναι ότι, παρά την επικοινωνιακή "επίθεση φιλίας", ο γερμανικός κυβερνητικός συνασπισμός εξακολουθεί να έχει στην ατζέντα του την ελληνική

Karl Marx : Από την θεωρία της αξίας της εργασίας, στον Ιστορικό και τον Διαλεκτικό Υλισμό. (Ο εκφυλισμός μιας κοινωνικοαπελευθερωτικής απόπειρας σε έναν ψευδοεπιστημονικό ολοκληρωτισμό).

Εικόνα
Karl Marx : Ξεκίνησε με μια ελπιδοφόρα απόπειρα επιστημονικής ανάλυσης, σε κοινωνικοαπελευθερωτική κατεύθυνση, για να καταλήξει στην οικοδόμηση ενός ψευδοεπιστημονικού ολοκληρωτικού δόγματος... "Αξία είναι το άθροισμα του κόστους των πρώτων υλών, της απόσβεσης των μηχανών, του χρήματος, των εγκαταστάσεων και του "μέσου κοινωνικού μισθού" για την παραγωγή του". Ανούσιος ορισμός, ο οποίος, αντί να επιλύει το πρόβλημα, το καθιστά, ακόμα περισσότερο ομιχλώδες, αφού η εισαγωγή, ως παράγοντα προσδιορισμού του κόστους, του αναφερόμενου από τον Mαρξ , ως "μέσου κοινωνικού μισθού", παραπέμπει σε εξωοικονομικούς, μη αντικειμενοποιημένους, ασαφώς προσδιορισμένους και ουσιαστικά ρευστούς κοινωνικούς παράγοντες, οι οποίοι καθορίζουν τον αναφερόμενο, ως "μέσο κοινωνικό μισθό" , ο οποίος στην πραγματική οικονομία αποτελεί ένα διαρκές σημείο αντιπαράθεσης και υφίσταται έναν διαρκή και αέναο επαναπροσδιορισμό, ο οποίος καθορίζεται, κάθε φορά α