Το κουαρτέτο των δανειστών, η "διαπραγμάτευση" για τα μέτρα του 3ου Μνημονίου, η ελληνική οικονομία, η ευρωζώνη και τα προκύπτοντα αδιέξοδα. (Η μέγγενη του διαπραγματευτικού μοντέλου Hicks και η επικείμενη παράδοση της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, στις απαιτήσεις των ευρωζωνιτών και του Δ.Ν.Τ.).




I. Τρέχουσες τιμές2008200920102011*2012*2013*2014*2015*
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές)386.427375.814354.633323.261306.893288.680282.457275.951
Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές)172.608163.423154.990141.352137.914128.697125.631120.753
Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές)213.819212.391199.644181.909168.979159.983156.826155.198
Φόροι επί των προϊόντων28.64025.67426.92025.78823.31522.25822.23522.253
Επιδοτήσεις επί των προϊόντων4685315326681.0901.8531.5011.428
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ
Τελική καταναλωτική δαπάνη213.182217.205206.992189.782175.232164.738160.393159.016
          Νοικοκυριών159.108157.389152.038139.855128.866122.941120.140118.936
          ΜΚΙΕΝ3.9314.4494.7654.8234.8014.9444.8804.831
          Γενικής Κυβέρνησης50.14355.36750.18845.10441.56436.85435.37235.249
Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου59.31543.55938.53431.27124.48020.70821.70717.307
         Ακαθάριστος σχηματισμός  παγίου κεφαλαίου57.62749.38739.69831.60724.14021.68620.61520.519
          Μεταβολή αποθεμάτων 1.688-5.828-1.164-336340-9781.092-3.213
Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών56.53345.08949.95852.86654.84555.17958.03853.009
Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών87.03968.31969.45266.88963.35360.23662.57953.309
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΟΣ
Αμοιβές εξαρτημένης εργασίας82.94784.87582.13073.25966.08059.32058.16059.021
Ακαθάριστο λειτουργικό πλεόνασμα / μικτό εισόδημα131.822128.365118.529110.117103.539100.36996.14994.366
Φόροι επί της παραγωγής και των εισαγωγών30.72028.08028.73428.15126.02425.58827.77926.926
Eπιδοτήσεις 3.4993.7863.3624.4994.4394.8884.5294.290
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές241.990237.534226.031207.029191.204180.389177.559176.023




2008 - 2015  : Η εικόνα της συντριπτικής αποσάρθρωσης της ελληνικής οικονομίας και η κατακρημνιστική πορεία του ελληνικού ΑΕΠ, μέσα από τον πιο πρόσφατο πίνακα της ΕΛΣΤΑΤ. Τα μεγέθη είναι υπολογισμένα, σε εκατομμύρια €, σε τρέχουσες τιμές.




Η παρατεταμένη - και υποτιθέμενη ως - διαπραγμάτευση, ανάμεσα στους δανειστές και την κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, δεν πρέπει να μας ξενίζει καθόλου, στον βαθμό, που το μέτωπο των ξένων δανειστών, όσο και αν αυτό δεν είναι τόσο αρραγές, όσο ήταν πέρυσι, χρησιμοποιεί την ίδια διαδικαστική μεθοδολογία, όπως και στο πρώτο εξάμηνο του 2015, προκειμένου να οδηγήσει την ελληνική πλευρά, σε ένα πλαίσιο χρηματοδοτικής ασφυξίας και έτσι, να την εξαντλήσει, υποχρεώνοντάς την, μέσα από την απειλή της άμεσης χρεωκοπίας, να αποδεχθεί το σύνολο του πακέτου των μέτρων, που το μέτωπο αυτό απαιτεί, ήδη, από την εποχή της κυβέρνησης των σαμαροβενιζέλων. Στην πορεία του χρόνου, τα μέτρα αυτά (ως μέτρα λιτότητας και ως δανειοδοτικές ανάγκες της ελληνικής οικονομίας) πολλαπλασιάστηκαν, γεγονός το οποίο επισημοποιήθηκε, με την υπογραφή και την ψήφιση του 3ου Μνημονίου, από την ασθμαίνουσα ελληνική κυβέρνηση, κατά την περίοδο Ιουλίου - Αυγούστου 2015.

Αυτή είναι η διαδικαστική μεθοδολογία, που αφορά την λογική των διαπραγματεύσεων, που ακολουθούν το Δ.Ν.Τ., η Ε.Κ.Τ., η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ο Ε.Μ.Σ., ως μέλη του κουαρτέτου των ξένων δανειστών. Το ακολουθούμενο, από αυτούς διαπραγματευτικό υπόδειγμα είναι το μοντέλο του Hicks, η λογική του οποίου εξαντλείται, στην διάζευξη , ανάμεσα, στον νικητή και στον ηττημένο και φυσικά, στην ανυπαρξία οποιασδήποτε, μέσης, ή ενδιάμεσης λύσης. Στα πλαίσια αυτά, ο νικητής τα παίρνει όλα και επιβάλει τους όρους του, ενώ ο ηττημένος χάνει τα πάντα.

Και φυσικά, ηττημένος, μέσα στα πλαίσια του υποδείγματος του Hicks, είναι εκείνος, που εξαντλεί όλα τα αποθέματα των διαθέσιμων πόρων του. Αυτός χάνει τα πάντα και παραδίδεται, άνευ όρων, στον νικητή. Αυτό, άλλωστε, είναι εκείνο, που συνέβη και πέρυσι, όταν η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, παραδόθηκε στους ξένους δανειστές, μετά (και παρά) το δημοψήφισμα, υψώνοντας "λευκή σημασία" και αποδεχόμενη, πλήρως, τις απαιτήσεις τους.

Αυτό θα συμβεί, κάποια στιγμή και εφέτος.

Παρά τις όποιες βραχυπρόθεσμες εκπτώσεις, που φαίνεται (;) ότι είναι διατεθειμένοι να κάνουν, κυρίως, οι Ευρωπαίοι δανειστές (οι οποίες δεν θα είναι και πολλές), εξ αιτίας του προβλήματος των αυξημένων προσφυγικών ροών, το πακέτο των μέτρων, που, τελικά, θα αποδεχθούν τα θεσμικά μέλη του κουαρτέτου των δανειστών του ελληνικού δημοσίου και της ελληνικής μπατιροτραπεζοκρατιας να συμφωνηθεί, δεν πρόκειται να είναι, καθόλου, μικρό, από όποια πλευρά και αν το κοιτάξει κανείς. Και φυσικά, οι ξένοι δανειστές - Ευρωπαίοι και μη - ουδόλως, πρόκειται να λυπηθούν τους συριζαίους και την κυβέρνησή τους, όπως, άλλωστε έχουμε και κατά το παρελθόν ,επαναλάβει [ενδεικτικά, δείτε, στο παρόν μπλογκ, το δημοσίευμά μου, με τίτλο : Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα μπροστά στο πλήρες αδιέξοδο της εφαρμοσμένης πολιτικής της. (Ο Γιάννης Βαρουφάκης, οι πιθανότητες επιτυχίας, που είχε το "Σχέδιο X" και η εγκατάλειψή του, από τα ορφανά του αναπαλαιωμένου ευρωσταλινισμού, που συγκροτούν την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ)]. Θα τους οδηγήσουν, στην πλήρη ασφυξία και στην πλήρη και εκθεμελιωτική απίσχναση του συνόλου των πολιτικών, των κοινωνικών και των εκλογικών τους αποθεμάτων, προκειμένου να τους ξεφορτωθούν, άπαξ, δια παντός. Και από ό,τι φαίνεται, θα το καταφέρουν.

Αυτό, που είναι σαφές, από την προκαταρκτική συμφωνία, ανάμεσα στους Ευρωπαίους και το Δ.Ν.Τ., όσον αφορά τις κοινές απαιτήσεις τους, από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και τους λοιπούς διαπραγματευτές της ελληνικής πλευράς, είναι ότι οι ξένοι δανειστές, με προεξάρχον, φυσικά, το Δ.Ν.Τ., δεν πρόκειται να δεχθούν να συμφωνήσουν, σε ένα πακέτο μέτρων, που θα είναι μικρό και το οποίο κρίνουν, ως ανεπαρκές.


Η όλη διαπραγμάτευση, μετά το 3ο Μνημόνιο υποτίθεται ότι άρχισε, με την ελληνική κυβέρνηση να ομιλεί, για ένα πακέτο 1,5 δισ. € - ίσως και λιγότερο -, σε μέτρα, ενώ οι τρεις θεσμικοί δανειστές της ευρωζώνης μιλούσαν, για 4 δισ. € και το Δ.Ν.Τ., δια του Πόουλ Τόμσεν, ανέβασε τον πήχυ των απαραίτητων μέτρων, στα 9,5 δισ. €.




Τώρα, ο Αλέξης Τσίπρας, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο Γιάννης Δραγασάκης και ο Γιώργος Σταθάκης, εμφανίζονται, ως "ευχαριστημένοι", με την λήψη μέτρων, ύψους 5 δισ. €, ενώ οι ευρωπαϊκοί θεσμοί ομιλούν, για 6,5 δισ. € και το Δ.Ν.Τ. εμφανίζεται να παραμένει αμετακίνητο, στις θέσεις του, για μέτρα της τάξεως των 9,5 δισ. €. Βέβαια, με δεδομένο το γεγονός ότι οι ξένοι δανειστές, προφανώς, έχουν καταλήξει, σε ένα μίνιμουμ μιας κοινής γραμμής των απαιτήσεών τους, έναντι της Ελλάδας, αντιλαμβανόμαστε ότι η θέση της ελληνικής πλευράς είναι, σε κάθε περίπτωση, δυσχερέστατη, έως απελπιστική, αφού έχει επιλέξει να κινείται, μέσα στα πλαίσια των κανόνων και των κριτηρίων, που θέτουν οι δανειστές.

Η ελληνική πλευρά, προφανώς, επιθυμεί μια συμφωνία, η οποία να εξαντλείται, στην εφαρμογή ενός πακέτου μέτρων, το οποίο να είναι μικρό, έως ανεπαίσθητο και εί δυνατόν, εικονικό, αλλά δεν είναι αυτό, που θα λάβει. Είναι κατανοητή η δυσανεξία και ο τρόμος των συριζαίων και του κόμματος του Πάνου Καμμένου, μπροστά, στην πολιτική ασφυξία, στην οποία θα οδηγηθούν η κυβέρνηση και τα κόμματά τους, εάν υπογράψουν και εφαρμόσουν ένα δραστικό πακέτο μέτρων λιτότητας, στο φορολογικό, στις δημόσιες δαπάνες, στο ασφαλιστικό και στα κόκκινα δάνεια. 

Είναι σαφές και οι εντόπιοι κυβερνώντες της (ευκαιριακώς) μεγάλης αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ και της θνήσκουσας λιλιπούτειας δεξιάς των Ανεξαρτήτων Ελλήνων το γνωρίζουν, πολύ καλά, ότι, με την ψήφιση και την εφαρμογή του όποιου συμφωνημένου πακέτου μέτρων λιτότητας και "διαρθρωτικών μεταβολών", επί της πολύπαθης ελληνικής οικονομίας, θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση, για την, εν ριπή οφθαλμού, εξαφάνιση των ΑΝΕΛ και την ταχύτατη αποδόμηση και του τελευταίου κοινωνικού και πολιτικού αναχώματος, που στηρίζει, εκλογικά, τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος θα οδηγηθεί να κυμαίνεται, στα, πέριξ των, προ του 2012, εκλογικών και δημοσκοπικών ποσοστών του, τα οποία βρίσκονταν, κάτω από το 10%, ή, κάπου, γύρω, από αυτήν την επίδοση.

Αυτή την κοινωνική, πολιτική και εκλογική συντριβή και συμφορά είναι, που, εναγωνίως, επιθυμούν να αποτρέψουν ο Αλέξης Τσίπρας και η λοιπή ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, επιδιώκοντας, μια συμφωνία, η οποία να κινείται, στα χαμηλότερα δυνατά επίπεδα μέτρων λιτότητας και συναφούς πολιτικού κόστους. Και η αλήθεια είναι ότι έχουν κάνει όλα τα χατήρια, στους ευρωζωνίτες, σε όλα τα άλλα ζητήματα και κυρίως, στο μεταναστευτικό/προσφυγικό, υπογράφοντας, μια επαίσχυντη συμφωνία, με την Ε.Ε. και την Τουρκία, αφού, προηγουμένως, αποδέχτηκαν την μετατροπή της Ελλάδας, από χώρα διέλευσης των ροών των προσφύγων και των μεταναστών, σε χώρα παραμονής και εγκατάστασής τους.

Το, ακόμη, χειρότερο είναι ότι η ελληνική κυβέρνηση εγκλώβισε, επί σκοπώ και εκτελώντας διατεταγμένη υπηρεσία, όλον αυτόν τον δύστυχο κόσμο των προσφύγων και των μεταναστών, με το συμφωνημένο κλείσιμο του αποκαλούμενου "βαλκανικού διαδρόμου" διέλευσής του, προς την Γερμανία και τις άλλες χώρες του ευρωπαϊκού βορρά. Και φυσικά, αυτό το έπραξε, χωρίς να ενημερώσει τον πληθυσμό της χώρας μας και χωρίς να τον ρωτήσει, την ίδια στιγμή, που τον διαβεβαίωνε ότι αγωνιζόταν, για το αντίθετο, από αυτό, που, τελικά, έπραξε.

Όμως, παρά αυτές τις πολύ σημαντικές εκδουλεύσεις, στους ευρωζωνίτες, αυτό, που θα λάβει, ως τελικό πακέτο συμφωνίας, προς άμεση εφαρμογή, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα θα είναι πολύ κακό - το χείριστο, στις δεδομένες συνθήκες - και θα υποχρεωθεί να συμφωνήσει, στο περιεχόμενό του και θα το εφαρμόσει, έστω και εάν οι διαπραγματεύσεις φθάσουν, μέσα στο καλοκαίρι, ή, ακόμη, περισσότερο. 

Μέσα, σε αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον, όλες οι αγωνιώδεις και απεγνωσμένες κυβερνητικές δηλώσεις, που θέλουν να γίνει πιστευτό, από την κοινή γνώμη, ότι δεν πρόκειται να περικοπούν οι κύριες και οι επικουρικές συντάξεις, στερούνται οποιουδήποτε ουσιαστικού περιεχομένου, πέραν, ίσως κάποιων, επουσιώδους σημασίας, περιπτώσεων, στις  οποίες οι ξένοι δανειστές, ίσως, να μην επιμείνουν - αν και οι όποιες "υποχωρήσεις" τους, εάν υπάρξουν, θα έχουν έναν προσωρινό χαρακτήρα, αφού, όπως τονίζουν, κάποια στιγμή, το πρόβλημα των προσφυγικών ροών θα παύσει να έχει την οξύτητα, που παρουσιάζει, σήμερα, ενώ οι αποκαλούμενες, ως δημοσιονομικές ανισορροπίες της ελληνικής οικονομίας δεν πρόκειται να σταματήσουν, αφού τα προβλήματα αυτά εκτείνονται, σε έναν μακροπρόθεσμο ορίζοντα. 

Η διαπίστωση αυτή δεν στερείται βάσεως. Μπορεί, ως απότοκο του εκτρωματικού κατασκευάσματος του νεοσυντηρητικού δόγματος του κεϋνσιανού φιλελευθερισμού, να στερείται επιστημονικής θεμελίωσης, όμως, ως δεδομένο λειτουργίας μιας νομισματικής ζώνης, έχει βάση. Έτσι, οι αποκλίσεις, στις συνολικές δαπάνες, για την συνταξιοδότηση, μέσα σε μια δέσμη χωρών, που συμμετέχουν, σε μια νομισματική ένωση και μοιράζονται ένα κοινό νόμισμα, δεν μπορούν, επί μακρόν, να είναι τεράστιες.

Από ένα σημείο και μετά, οι συνολικές συνταξιοδοτικές δαπάνες των χωρών αυτών θα πρέπει, ως ποσοστό, να συγκλίνουν, διότι εκείνες οι χώρες, οι οποίες αποκλίνουν, υπερβαίνοντας, κατά πολύ, τον μέσο όρο της συνταξιοδοτικής δαπάνης του συνόλου των χωρών, που μετέχουν, στο κοινό νόμισμα, δεν θα μπορούν να χρηματοδοτήσουν τα - εμφανιζόμενα, ως υπερβάλλοντα - ποσά, που δαπανώνται, για την καταβολή των συντάξεων, στο βαθμό, που δεν επιτρέπεται η νομισματοποίησή τους, με την έκδοση των απαραίτητων ποσοτήτων χρήματος, οι οποίες ποσότητες θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν την εμφανιζόμενη, ως υπερβάλλουσα, συνταξιοδοτική δαπάνη των χωρών, που αποκλίνουν, από τον μέσο όρο.  

Έτσι, η συνταξιοδοτική δαπάνη, στην Ελλάδα, (όχι, όμως και οι δαπάνες για κοινωνική προστασία) φθάνει στο 16,5% του ΑΕΠ της χώρας μας, έναντι 11,5%, που είναι ο μέσος όρος στην Ε. Ε. Με αυτά τα δεδομένα και σύμφωνα, με τα κρατούντα και τα ειωθότα, σε μια νομισματική ένωση, σαν την ευρωζώνη, ό,τι και να ισχυρίζεται η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, δεν υπάρχουν άλλα ικανά ισοδύναμα, τα οποία να μπορούν να ισοφαρίσουν τις αποκλίσεις, από τους στόχους του 3ου Μνημονίου, πέραν της περικοπής των συντάξεων.

Εδώ, πρέπει να εξηγηθεί ότι, όσο μικρότερες και όσο λιγότερο επώδυνες είναι (ή θα είναι) οι περικοπές, στο ελληνικό ασφαλιστικό σύστημα και όσο λιγότερο περικοπεί η συνταξιοδοτική δαπάνη, τόσο ασθενέστερες θα είναι και οι περικοπές, στις δημόσιες δαπάνες. Αυτό το γεγονός, στα πλαίσια της λειτουργίας της ευρωζώνης, ως νομισματικής ένωσης, θα σημαίνει ότι οι ευρωζωνίτες θα κληθούν να πληρώσουν την διαφορά, που θα προκύψει. Και αυτό, φυσικά, δεν τους είναι, καθόλου, αρεστό, ούτε ευχάριστο.

Δεν είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτό το γιατί θα συμβεί αυτή η εξέλιξη, αφού, σύμφωνα, με τους κανόνες της ευρωπαϊκής νομισματικής ένωσης, το σύνολο των - οριζόμενων, ως σταθερών - δημόσιων δαπανών, στην Ελλάδα, οι οποίες περιλαμβάνουν, κυρίως (αλλά όχι, μόνο) τις δαπάνες για τις συντάξεις, τους μισθούς και την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους, μπορούν να χρηματοδοτηθούν, κυρίως, από την μείωση της δαπάνης για την εξυπηρέτηση του χρέους, αλλά και των συντάξεων, όπως και των μισθών.  


Η τρίτη πηγή χρηματοδότησης των ελληνικών σταθερών δημόσιων δαπανών, που προβλέπεται, από το 3ο Μνημόνιο και είναι τα υψηλά (της τάξεως του 3,5% του ΑΕΠ) πρωτογενή πλεονάσματα, στους ελληνικούς κρατικούς προϋπολογισμούς των προσεχών ετών, είναι, εκτός πραγματικής συζητήσεως, διότι αυτά τα μεγέθη, που προβλέπονται, είναι εξωπραγματικά, ενώ ο περίφημος δανεισμός από τις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές, για τον οποίο - υποτίθεται ότι - γίνεται όλη αυτή η μνημονιακή διαδικασία, από τον Μάϊο του 2010, έως σήμερα και για άγνωστο πόσο, ακόμη, στο μέλλον, όταν καταστεί δυνατός, με την επάνοδο του ελληνικού κράτους, στις διεθνείς αγορές κρατικών ομολόγων, δεν θα αφορά την χρηματοδότηση των τρεχουσών δημόσιων δαπανών.

Και φυσικά, αυτός ο δημόσιος δανεισμός δεν θα δημιουργεί πρόσθετο δημόσιο χρέος, πέραν, βέβαια, της, πάντοτε μεγάλης επιτοκιακής επιβάρυνσής του, από το, ήδη, υφιστάμενο δημόσιο χρέος της Ελλάδας, το οποίο, ουσιαστικά, θα εξυπηρετεί η προσφυγή, του ελληνικού δημοσίου στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές, όταν (και εάν) αυτή γίνει κατορθωτή.

Σε όλα αυτά, οι δανειστές έχουν βρει ένα κοινό έδαφος μεταξύ τους και έχουν συμφωνήσει. Και είναι φυσικό ότι δεν θα κάνουν ουσιώδεις εκπτώσεις, στα όσα - απούσης της ελληνικής πλευράς - έχουν καταλήξει. Και φυσικά, αυτή την συμφωνία, στην οποία έχουν καταλήξει οι ξένοι δανειστές, την έχουν ανακοινώσει οι εκπρόσωποί τους και την έχουν εξηγήσει, στην ελληνική πλευρά, η οποία, όμως, έχοντας την δική της πολιτική ατζέντα και βλέποντας ότι οδηγείται, σε μια κατάρρευση της κοινωνικής και της πολιτικής της βάσης και στην απίσχναση των εκλογικών της ποσοστών, ήδη, από τώρα, που δεν έχει συμφωνήσει και που - πολύ περισσότερο - δεν έχει εφαρμόσει τα όποια μέτρα συμφωνηθούν, κρατάει αποστάσεις, από τις απαιτήσεις των ξένων δανειστών.

Έτσι και στο συνταξιοδοτικό και ασφαλιστικό σύστημα και στο μισθολογικό κόστος (για το οποίο η κυβέρνηση, δημοσίως, ουδέν λέγει) και στον ΦΠΑ και στους ειδικούς φόρους κατανάλωσης και στο αφορολόγητο και στα κόκκινα δάνεια και στο υπερταμείο για τις αποκρατικοποιήσεις, εμφανίζεται να υπάρχουν πολύ σημαντικές αποκλίσεις, οι οποίες προκύπτουν, από το γεγονός ότι η ελληνική κυβέρνηση αντιλαμβάνεται ότι η όποια συμφωνία, για το πακέτο των μέτρων και η εφαρμογή της θα οδηγήσουν, στον πολιτικό της αφανισμό. Και αυτό είναι που θέλει και ελπίζει να αποφύγει, συντηρώντας μια παρατεταμένη διαδικασία (δήθεν) διαπραγμάτευσης, πιστεύοντας, σε ένα θαύμα.


Αυτό το θαύμα, όμως, δεν έρχεται, αφού οι ξένοι δανειστές, όπως φαίνεται, είναι διατεθειμένοι να περιμένουν, μέχρι το τέλος. Και το τέλος αυτό, θα έλθει, όταν, όπως και πέρυσι, μόλις το ελληνικό δημόσιο δεν θα μπορεί να χρηματοδοτήσει τις δαπάνες του και θα υποχρεωθεί να ζητήσει δανεικά. Με αυτό το δεδομένο και με, επίσης, δεδομένη την θέση των δανειστών ότι ουδεμία εκταμίευση θα γίνει, εάν δεν υπάρξει συμφωνία, επί του πακέτου των μέτρων και δεν εξασφαλισθεί η εφαρμογή του, η ελληνική πλευρά δεν θα έχει πολλές επιλογές, παρά μόνο την αποδοχή των θέσεων των ξένων δανειστών, ή την απόρριψή τους και την επίσημη χρεωκοπία του ελληνικού δημοσίου.

Ως εκ τούτου, το κουαρτέτο των ξένων δανειστών δεν έχει να κάνει τίποτε περισσότερο, από το να περιμένει την υποταγή της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, στην κακή της μοίρα. Και αυτό κάνει, επισείοντας την απειλή μιας χρεωκοπίας, για την οποία, βέβαια, πιστεύει ότι δεν πρόκειται να προκύψει, αφού ο ελληνικός κυβερνητικός συνασπισμός θα υποταχθεί, στην μοίρα του, παρά τους όποιους επικοινωνιακούς χειρισμούς, στους οποίους προβαίνει και θα εξακολουθήσει να προβαίνει, μέχρι την ώρα της τελικής κρίσεως, η οποία θα είναι, τουλάχιστον, η ώρα, που θα πέσουν οι υπογραφές, στο κείμενο της συμφωνίας.

Αλλά το ζήτημα του πακέτου των μέτρων και της εφαρμογής του, δεν αφορά, μόνο, τον Αλέξη Τσίπρα, τον Πάνο Καμμένο και τα κόμματά τους, τα οποία, στο κάτω-κάτω, είναι αναλώσιμα. Αφορά το σύνολο του κατεδαφισμένου ελληνικού πολιτικού συστήματος των κομμάτων του "μνημονιακού τόξου", είτε αυτά είναι παρόντα, είτε ευρίσκονται υπό (ανα)κατασκευή και έχει να κάνει, με το πόσο μπορεί να συνεχίσει να εφαρμόζει, ουσιαστικά, επ' άπειρον, την σαρωτική  μνημονιακή πολιτική, που απαιτεί η συμμετοχή της ελληνικής οικονομίας, σε μια νομισματική ένωση, όπως αυτή της ευρωζώνης.

Ως εκ τούτου, το Grexit είναι, πάντοτε, παρόν, ως επιλογή.

Και τούτο επειδή, ακόμη και εάν ο Αλέξης Τσίπρας σηκωθεί και φύγει, ή εκδιωχθεί, ή ανατραπεί, μέσα από την αποχώρηση του κυβερνητικού του εταίρου, ο όποιος, ή οι όποιοι διάδοχοί του, δεν έχουν άλλες επιλογές, από το να πράξουν τα ίδια και χειρότερα, από αυτά, που πράττει και καλείται να πράξει ο σημερινός πρωθυπουργός, ακόμη και στην καλύτερη των περιπτώσεων, κατά την οποία υποτίθεται ότι θα σταματήσει ο κατήφορος, στον οποίο έχει οδηγηθεί η χώρα.

Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι η ελληνική οικονομία, μέσα στα δεδομένα πλαίσια της ευρωζώνης, έχει πιάσει πάτο και ότι υπάρχουν περιθώρια βελτίωσής της. Όμως, αυτά τα όποια περιθώρια έχουν θεωρητικό χαρακτήρα, αφού και αν προκύψουν, η καταστροφή, που έχει υποστεί η ελληνική οικονομία, είναι τεράστια και δεν συμμαζεύεται, ενώ το μέλλον θα παραμείνει, για δεκαετίες σκοτεινό, ακόμη και αν, όπως είπαμε, κάποτε η χώρα βγει από το κλασικό καθεστώς των μνημονίων, αφού θα εισέλθει, στο, ομοίως, σκοτεινό καθεστώς του επισημοποιημένου διαρκούς μνημονιακού καθεστώτος, που έχει θεσπισθεί, με αφορμή και αιτία την ελληνική χρεωκοπία, με την μορφή του ισχύοντος, από το 2014, Δημοσιονομικού Συμφώνου.

Το γιατί θα συμβεί αυτό, προκύπτει, από την ίδια την συγκρότηση της ελληνικής οικονομίας, η οποία είναι, περίπου, απολύτως, ασύμβατη, με τους κανόνες λειτουργίας μιας νομισματικής ένωσης. Αυτή η πραγματικότητα, σκοπίμως, αγνοήθηκε και εξακολουθεί να αγνοείται, με αποτέλεσμα οι, κατά καιρούς "συμφωνίες" (δηλαδή τα τρία Μνημόνια) των ελληνικών κυβερνήσεων, με τους ξένους δανειστές και οι επικαιροποιήσεις αυτών των "συμφωνιών", που στηρίχθηκαν στα ταμειακά ισοδύναμα, να οδηγήσουν, στην καταστροφή της ελληνικής οικονομίας και στην διάλυση του παραγωγικού ιστού της χώρας, ακόμη και όταν "επιτυγχάνονταν" οι δημοσιονομικοί στόχοι.

Αυτό συνέβη, επειδή οι όποιες "επιτυχίες" είχαν προσωρινό χαρακτήρα, με αποτέλεσμα, κάθε φορά, να απαιτούνται διαρκώς, νέα ισοδύναμα μέτρα, τα οποία ισοπέδωναν και κατεδάφιζαν, σταδιακά και με εκθεμελιωτικό, κάθε φορά,  τρόπο, την ελληνική οικονομία, όταν αυτά τα ισοδύναμα τίθεντο, σε εφαρμογή. 

Αν υπάρχει κάτι, το οποίο να αποτελεί μια, πλήρως, αποσαφηνισμένη πραγματικότητα, αυτό είναι ότι η ελληνική οικονομία μπορεί να λειτουργήσει, μόνο, ή κυρίως, με δημόσια ελλείμματα, ως μια οικονομία, η οποία στηρίζεται στην, ατομική, στην μικρή και στην μεσαία επιχείρηση. Αυτή η πραγματικότητα την προσδιορίζει, ως μια οικονομία, η οποία μπορεί να στηρίζεται, στον δημόσιο δανεισμό και στην νομισματοποίησή του.

Αλλά αυτός ο νομισματικός μηχανισμός δεν μπορεί να λειτουργήσει, μέσα σε μια νομισματική ένωση, σαν την ευρωζώνη, διότι είναι αντίθετος, με τους κανόνες της, αφού οδηγεί, εντός αυτής, σε μια γενίκευση της αναδιανομής των εισοδημάτων, υπέρ της χώρας, που κάνει, ή υπέρ της οποίας γίνεται, αυτή η νομισματοποίηση, με την έκδοση χρήματος και (υποτίθεται ότι) λειτουργεί - και σε έναν βαθμό λειτουργεί -, εις βάρος των υπολοίπων (και των πλουσιότερων) χωρών.


Η ανάγκη της νομισματοποίησης των δημόσιων ελλειμμάτων και του δημόσιου χρέους, στην ελληνική οικονομία της ατομικής, της μικρής και της μεσαίας επιχείρησης προκύπτει επειδή, δεν αυξάνονται κυρίως, τα πραγματικά και πραγματοποιημένα φορολογικά δημόσια έσοδα, τα οποία μένουν, ως έχουν, στο ίδιο επίπεδο, ακόμη και όταν η ελληνική οικονομία βρίσκεται, σε φάση ανάπτυξης. Αυτή η πραγματικότητα οδήγησε την χώρα, σε έναν αυξημένο δανεισμό, ακόμη και όταν το ελληνικό ΑΕΠ αύξανε. Και αυτός ο νέος δημόσιος δανεισμός, με την σειρά του, φούσκωνε τις ανάγκες εξυπηρέτησής του και το ίδιο το δημόσιο χρέος, ως μέγεθος, με γεωμετρικούς ρυθμούς.


Όλα αυτά, βέβαια, δεν είχαν σημασία, όσο η ελληνική οικονομία λειτουργούσε, με το τοπικό της νόμισμα - την δραχμή - και ως εκ τούτου, στερούντο νοήματος και σημασίας. Αυτό συνέβαινε, επειδή, οι συναλλαγές, γίνονταν, με την δραχμή, γεγονός που επέτρεπε την κάλυψη των δημοσίων ελλειμμάτων, με την έκδοση δραχμικού χρήματος, στις, κάθε φορά, εκτιμώμενες, από την, εκάστοτε, ελληνική κυβέρνηση, ως αναγκαίες ποσότητες και στον, αενάως, ανακυκλουμενο δραχμικό δημόσιο δανεισμό.

Το όλο σύστημα, δηλαδή,  λειτουργούσε, μέσα από την νομισματοποίηση των δημόσιων ελλειμμάτων και του ίδιου του δημοσίου χρέους, με την, κατά μέσο όρο, ετήσια αύξηση της νομισματικής κυκλοφορίας, στα επίπεδα του 10%, με κοπή φρεσκοτυπωμένου χρήματος, με σκοπό την κάλυψη των αποκαλούμενων, ως σταθερών δημόσιων δαπανών, για τις οποίες κάναμε λόγο, παραπάνω.



Κάτω, από αυτές τις ασφαλείς νομισματικές συνθήκες, τα δημόσια ελλείμματα και το ελληνικό δημόσιο χρέος, το οποίο ήταν εκφρασμένο, σε δραχμές, στο 85% του συνολικού του μεγέθους, ήσαν παράγοντες, ευχερώς, αντιμετωπίσιμοι και δεν αποτελούσαν ουσιώδη προβλήματα, σε επίπεδο τρεχουσών διαχειρίσεων, εξαιρουμένων κάποιων σπανίων έκτακτων περιστάσεων, οι οποίες αφορούσαν την εξυπηρέτηση του υπόλοιπου 15%, έως 20% του υπόλοιπου ελληνικού δημόσιου χρέους, το οποίο ήταν εκφρασμένο, σε ξένα νομίσματα και αυτή η εξυπηρέτηση συνδεόταν, με τα επίπεδα των συναλλαγματικών διαθεσίμων της χώρας, τις επιδόσεις των εξωτερικών συναλλαγών της ελληνικής οικονομίας και του ελληνικού τουρισμού.








II. Σταθερές τιμές προηγούμενου έτους2008200920102011*2012*2013*2014*2015*
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
Παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών (σε βασικές τιμές)368.023373.792348.422316.361305.576296.272290.205283.373
Ενδιάμεση ανάλωση (σε αγοραίες τιμές)163.138167.205148.108134.689135.386131.687129.657126.072
Ακαθάριστη προστιθέμενη αξία (σε βασικές τιμές)204.886206.587200.314181.672170.190164.585160.548157.301
Φόροι επί των προϊόντων27.54325.53924.73124.38722.73122.24322.46021.353
Επιδοτήσεις επί των προϊόντων5145435246691.0061.7401.4401.506
ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΔΑΠΑΝΗΣ
Τελική καταναλωτική δαπάνη202.904211.474204.347188.183175.468169.399164.409160.750
          Νοικοκυριών152.494155.922146.735136.783128.239125.532123.549120.492
          ΜΚΙΕΝ3.7744.3944.5534.7354.8324.9954.9564.894
          Γενικής Κυβέρνησης46.63651.15853.05946.66542.39738.87135.90435.364
Ακαθάριστος σχηματισμός κεφαλαίου57.31543.36938.86730.12423.76421.83622.75818.854
         Ακαθάριστος σχηματισμός  παγίου κεφαλαίου56.17449.59939.83231.56124.19321.88121.08120.760
          Μεταβολή αποθεμάτων 1.141-6.229-965-1.437-429-451.677-1.906
Εξαγωγές αγαθών και υπηρεσιών54.22346.06347.28149.97253.48656.03559.29855.835
Εισαγωγές αγαθών και υπηρεσιών82.52869.32465.97562.89060.80362.18064.89658.291
ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟ ΕΓΧΩΡΙΟ ΠΡΟΙΟΝ σε αγοραίες τιμές231.915231.583224.521205.389191.915185.089181.569177.148

2008 - 2015 : Η καταιγιστική αποσάρθρωση της ελληνικής οικονομίας και η κατακρήμνιση του ΑΕΠ απεικονίζονται, στον παραπάνω πίνακα, μέσα, από την μέτρηση του ΑΕΠ, σε σταθερές τιμές του προηγούμενου έτους. Είναι η ίδια εικόνα της διάλυσης, όπως και στον αρχικό πίνακα της ΕΛΣΤΑΤ, παρουσιαζόμενη, από μια άλλη οπτική γωνία, η οποία φαίνεται να είναι λιγότερο κοντά, στην πραγματικότητα. Πάντως, είναι χρήσιμο να ληφθεί υπόψη, ότι το ελληνικό ΑΕΠ ήταν, πάντοτε, και εξακολουθεί, σταθερά, να είναι υποεκτιμημένο. Η φοροδιαφυγή είναι η εύκολη απάντηση, όταν ψάξουμε να βρούμε τις αιτίες αυτής της υποεκτίμησης, η οποία, σε κάθε περίπτωση, δεν είναι μικρή. Είναι μεγάλη. Και είναι σκόπιμη, διότι, παρά την ύπαρξη της φοροδιαφυγής, το ελληνικό ΑΕΠ μπορεί να προσδιορισθεί, ως μέγεθος, με πολύ μεγαλύτερη ακρίβεια. Όμως, όλες οι προσπάθειες, που έχουν γίνει, κατά το παρελθόν, προσέκρουσαν, στην πείσμονα άρνηση της Eurostat να δεχθεί οποιαδήποτε ορθότερη μέτρηση του ελληνικού ΑΕΠ, επειδή μια τέτοια νέα μέτρηση, που θα το προσδιορίζει, πιο κοντά, στα πραγματικά του μεγέθη, θα μειώνει, αντίστοιχα, τον κρίσιμο δείκτη του ελληνικού δημόσιου ελλείμματος, ως προς το ΑΕΠ, καθώς και το ποσοστό του ελληνικού δημόσιου χρέους, ως προς το ΑΕΠ. Και μια τέτοια σημαντική ανατροπή, στα ελληνικά μακροοικονομικά μεγέθη, δεν είναι επιθυμητή, από τους ευρωζωνίτες, για λόγους, που είναι ευνόητοι...


Με την ένταξη της Ελλάδας, την 1/1/2002, στην ευρωζώνη, όλα αυτά ανατράπηκαν και οδήγησαν, μέσα από την αφανή χρεωκοπία του ελληνικού κράτους και της ελληνικής οικονομίας, που επήλθε, μόνο και μόνο, επειδή το ελληνικό δημόσιο χρέος, εκείνη την εποχή, βρισκόταν, σε επίπεδα, πάνω από το 100% του ελληνικού ΑΕΠ, στην αδυναμία κάλυψης των χρηματοδοτικών αναγκών του ελληνικού κράτους, αφού είχαν στερέψει οι μηχανισμοί κάλυψης των σταθερών δημόσιων δαπανών της χώρας, μέσα από την παλαιά διαδικασία νομισματοποίησής τους.

Με δεδομένο το γεγονός ότι οι κλάδοι της εντόπιας παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών, που δεν έχουν διεθνή εμπορευσιμότητα, ως δομικό στοιχείο της ελληνικής οικονομίας, υπερισχύουν, κατά πολύ, των κλάδων των, διεθνώς, εμπορεύσιμων προϊόντων της ελληνικής παραγωγής, η εισβολή των φθηνών ξένων, διεθνώς, εμπορεύσιμων προϊόντων και η στρεβλή στροφή της εγχώριας ζήτησης, προς αυτά, ήταν επόμενο να οδηγήσει, στην καταστροφή ολόκληρων κλάδων της ελληνικής οικονομίας, στην κατάρρευση της ελληνικής παραγωγής.

Στην συνέχεια και με την βοήθεια της βαθιάς διεθνούς οικονομικής ύφεσης του Σεπτεμβρίου του 2008, ήταν επόμενο να καταρρεύσει και η ίδια η εσωτερική ζήτηση, ενώ, ήδη, πολύ πριν την έλευση της κρίσης και αμέσως, μετά την υιοθέτηση του ευρώ, ως νομίσματος της χώρας, πολλαπλασιάστηκαν οι ροές της ελληνικής εσωτερικής αποταμίευσης, προς το εξωτερικό, ως αποτέλεσμα της ελευθερίας της κίνησης των κεφαλαίων, που αντικατέστησε τους προϋπάρχοντες συναλλαγματικούς περιορισμούς, που κρατούσαν αυτή την αποταμίευση, εντός της ελληνικής οικονομίας. Συναφές αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας ήταν και η συρρίκνωση της ελληνικής παραγωγής των, διεθνώς, εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών, την οποία ενέτεινε η εφαρμογή των μνημονιακών πολιτικών, λόγω των τεράστιων προβλημάτων ρευστότητας, που αντιμετώπισαν οι εξαγωγικές επιχειρήσεις, αλλά και οι απευθυνόμενες, στην εσωτερική αγορά, επιχειρήσεις, που, στο σύνολό τους, βρέθηκαν να είναι φορτωμένες, με πολύ υψηλά κόστη χρηματοδότησης, σε σχέση, με τους διεθνείς ανταγωνιστές τους, εντός και εκτός της ελληνικής αγοράς.

Παράλληλα, με την συρρίκνωση της ελληνικής παραγωγής, η ένταξη της Ελλάδας, στην ευρωζώνη, σήμανε και την εκτίναξη και την σταθεροποίηση της ανεργίας, στην ελληνική οικονομία, στα επίπεδα του 10% του εργατικού δυναμικού, ένα ποσοστό, το οποίο , στην συνέχεια, με την επιβολή των Μνημονίων, εκτοξεύτηκε, στα επίπεδα του 23%, με 25% του εργατικού δυναμικού και από τότε, μένει σταθερό, σε αυτά, περίπου τα ύψη και θα μείνει εκεί, για πολύ καιρό, παρά την διόγκωση της μετανάστευσης, στο εξωτερικό, των νέων εργαζομένων.

Έτσι, με την ένταξη της Ελλάδας, στην ευρωζώνη, το κοινό νόμισμα - το ευρώ - δεν μπορούσε να τυπωθεί, με εντολή του ελληνικού κράτους, με αναπόφευκτο αποτέλεσμα την σκοπούμενη επισημοποίηση αυτής της χρεωκοπίας, τον Απρίλιο του 2010 και την υπαγωγή της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας, και φυσικά, του ελληνικού κράτους, στο νεοκατοχικό καθεστώς των Μνημονίων, που επέβαλαν οι ξένοι δανειστές και απεδέχθη το σύνολο, σχεδόν, του αστικού (δεξιού, κεντρώου και αριστερού) πολιτικού προσωπικού της χώρας, το οποίο λειτουργεί, έκτοτε, ως μια κοινοπραξία εισπρακτικών εταιρειών, η οποία έχει υπαχθεί, στην υπηρεσία των ξένων δανειστών και στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.

Όλα αυτά, μαζύ, ήταν φυσικό και επόμενο να  συνεχίζουν να κατακρημνίζουν την ελληνική εσωτερική ζήτηση, την ίδια στιγμή, που αυτή ήταν απαραίτητο να τονωθεί, προκειμένου να απογειωθεί, αναπτυξιακά, η ελληνική οικονομία, αφού τα δρακόντεια μέτρα λιτότητας, των Μνημονίων και οι αποκαλούμενες "διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις" δεν έκαναν και δεν κάνουν τίποτε άλλο, από το μειώνουν, δραστικότατα, αυτό το κρίσιμο μακροοικονομικό μέγεθος, με αποτέλεσμα να καταρρακώνουν το σύνολο της ελληνικής παραγωγής, από το 2008, μέχρι σήμερα, να έχει χάσει, περίπου, το 27,3% του μεγέθους του, μετρούμενο, ως ποσοστό του ΑΕΠ και σε συνολικό μέγεθος, άνω των 65,96 δισ. € (υπολογισμένο, σε τρέχουσες τιμές).

Παρ' όλ' αυτά, τα γνωστά μέλη της πινακοθήκης των (ευρωσταλινικών) ηλιθίων της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, συνεχίζουν να υπηρετούν το ιδεοληπτικό συνονθύλευμα των ταγών του σύγχρονου "υπαρκτού ευρωπαϊσμού", αρνούμενα να συμμορφωθούν, στην πραγματικότητα. Και φυσικά, αυτή τους την στάση θα την πληρώσουν πολύ ακριβά, αφού κανείς δεν πρόκειται να τους χαριστεί.

Και ουδείς πρόκειται να τους λυπηθεί. Ούτε οι δανειστές, ούτε οι πολιτικοί τους αντίπαλοι, αλλά ούτε και η ελληνική κοινωνία την οποία οδηγούν, ως πρόβατο, επί σφαγή, αφού, προηγουμένως, την παραπλάνησαν, την κορόιδεψαν, την περιφρόνησαν και την εξαπάτησαν.

Και πολύ περισσότερο, δεν πρόκειται να τους λυπηθούν, ούτε οι ψηφοφόροι τους, ούτε οι οπαδοί τους, οι οποίοι υπέστησαν, πρώτοι, απ' όλους, την αισχρή και άθλια συμπεριφορά των χρεωκοπημένων ορφανών του ελληνικού σταλινισμού.

Ο καιρός, άλλωστε, που οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ και ο Πάνος Καμμένος θα εισπράξουν τα επίχειρα των ενεργειών τους, δεν είναι μακριά.

Πλησιάζει...

Σχόλια

Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Μετα και την διαρροη των συνομιλιών Τομσεν Βελκουλεσκου ειναι προφανες οι δανειστες θα οδηγησουν την χωρα σε ασφυξια ακριβως οπως εγινε περσυ και οδηγηθηκε στην υπογραφη ενος επαισχυντου τριτου μνημονιου ...Το περιεργο ειναι οι Συριζαιοι εμφανιζονται εκπληκτοι με το ΔΝΤ ενω γνωρισουν τα παντα...Σταχτη στα ματια για να περασουν τα μετρα και να φαινεται οτι διαπραγματευονται σκληρα!!! Μιλάμε για μεγαλο παραμύθι και απιστευτη εξαπάτηση..Τετοια κοροιδια ειναι απιστευτη...Για να ξερουμε ο Ιουλιος φαινεται οτι θα ειναι και τωρα ο κρισιμος μηνας..Εχουμε τις ακόλουθες πληρωμες βγαινουν περιπου 2,2 δις που δεν τα έχουμε με τιποτα..
ΙMF July 13, 2016 €448,626,883Loan under the IMF's first bailout program for Greece, in 2010.*
ΕCBJuly 20, 2016 €1,446,070,000 Bonds held by ECB exempted from the 2012 default 3.60%
ECBJuly 20, 2016 €821,800,000 Bonds held by national central banks exempted from the 2012 default
Το Πάσχα περιμένουμε την ανασταση της Ελλην οικονομιας οπως εχει υποσχεθεί ο Τσίπρας και οπως διαβεβαιωσε τα μελη του Ευρωκοινοβουλιου που υποτιθεται ελεγχουν την εφαρμογη του προγραμματος της Τροικας..."Συντομα θα εχουμε ανακαμψη.." ειπε και σε αυτους...
Την ιδια ώρα ο Προβοπουλος από το βήμα της ετήσιας γενικής συνέλευσης του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών Τροφίμων εμφανίστηκε απαισιόδοξος για την έξοδο της Ελλάδας από την κρίση, παρομοιάζοντάς τη με «ναρκοπέδιο στο οποίο έχουμε κολλήσει».
Ναι ειναι ο ιδιος που προεβλεπε το 2010 οτι η αναπτυξη θα ερθει το 2011 , το 2010 οτι θα ερθει
το 2012 , το 2012 οτι θα ερθει το 2013 και το 2013 οτι θα ερθει το 2014...Ναι ο ιδιος ανθρωπος που βουλιαξε την Εμπορική,ο ιδιος με το Τ+3 , Τ+10, ο ιδιος υποστηρικτης του πρωτου προγραμματος του μνημονιου τωρα υποστηριζει οτι το μείγμα δημοσιονομικής πολιτικής που εφαρμόστηκε από την αρχή της κρίσης, ηταν «τελείως λάθος», !!!!
Τελικά η Ελλάδα ενα πράγμα μονο χρειάζεται, ούτε ηγέτες, ούτε κόμματα, ούτε απελευθερωτικά κινηματα,ούτε αγανακτισμενους, ενα πράγμα μονο χρειάζεται : γενναιους και εντιμους διακαστες!!!!
ΝΙΚΟΣ
Ο χρήστης Stradioti είπε…
Αγαπητέ Τασσο, πιστεύω ότι πρέπει να παραδεχθουμε ΟΛΟΙ μας ότι απλά χρεωκοπησαμε. Βέβαια το δικό μου μεγάλο ερωτηματικό είναι πότε επιτέλους θα γίνει ένας λογιστικος έλεγχος, μια εκκαθάριση, για να δούμε που στο διαολο χρωστάμε. Προσωπικά θεωρώ ότι όλα είναι στημένα και δεν χρωστάμε ή τουλάχιστον είναι παράνομο το χρέος μας. Το μόνο που φοβάμαι είναι μήπως έχουν κάνει οι κατά καιρούς κυβερνωντες μας πολλά swaps και μας σκάσουν κάποια στιγμή και ανατιναξουν κυριολεκτικά και μεταφορικά την χώρα στον αέρα (όχι ότι τώρα δεν έχουμε ανατιναχθει).Καλή συνέχεια Τασσο
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Η χώρα χρεωκόπησε, όχι εξ αιτίας του ύψους του δημόσιου χρέους της, αλλά επειδή το μετέτρεψε, από ένα μαλακό και εξυπηρετίσιμο δραχμικό χρέος, που ήταν, κατά 80-85%, σε ένα δημόσιο χρέος, κατά 100%, σε ευρώ, καθιστώντας αυτό το δημόσιο χρέος σκληρό και ως εκ τούτου, αδύνατο να εξυπηρετηθεί χρέος.

Κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, αυτό το χρέος δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί, με βάση τα ετήσια δημόσια του ελληνικού κράτους (δείτε τις πληρωμές, που έχει να κάνει το ελληνικό κράτος, από τον Απρίλιο του 2016, έως το 2059, σε μια καλή εργασία των Charles Forelle, Pat Minczeski και Elliot Bentley, που δημοσιεύτηκε, στην ηλεκτρονική σελίδα της "Wall Street Journal" : Greece’s Debt Due: What Greece Owes When.).

Σε κάθε περίπτωση, με αυτά τα δεδομένα, αυτό το δημόσιο χρέος, με την εξυπρέτηση του οποίου επιβαρύνεται η ελληνική οικονομία, δεν μπορεί να εξυπηρετηθεί. Και αυτό δεν οφείλεται, στο ύψος του, αλλά, στο νόμισμα, στο οποίο είναι εκφρασμένο (αλλά και, λιγότερο, στο δίκαιο, το οποίο το διέπει).

Και η Ιαπωνία έχει ένα τεράστιο δημόσιο χρέος, κάπου στα 228% του ΑΕΠ της, ήτοι 10,62 τρισ. $ και ένα δημόσιο έλλειμμα, γύρω στα 302 δισ. $, αλλά αυτό δεν έχει καμμία σημασία, διότι είναι εκφρασμένο, κατά 99%, στο δικό της τοπικό νόμισμα, το γεν και μπορεί να εξυπηρετεί αυτό το δημόσιο χρέος, καθώς και τα δικά της δημόσια ελλείμματα.

Η Ελλάδα, με την ένταξή της, την 1/1/2002, στην ευρωζώνη, την κατάργηση της δραχμής και την υιοθέτηση του ευρώ, ως νομίσματος της χώρας, έχασε κάθε δυνατότητα εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους της και των δημόσιων ελλειμμάτων της.

Αυτό ήταν το τεράστιο έγκλημα, που διέπραξε η εντόπια "ευρωπαϊστική" ελίτ, με επί κεφαλής την ¨εκσυγχρονιστική" συμμορία του Κώστα Σημίτη, σε βάρος της ελληνικής οικονομίας και του πληθυσμού της χώρας μας.

Η Ελλάδα, αν θέλει να εισέλθει, σε μια ταχεία φάση οικονομικής ανάπτυξης, πρέπει να ξαναβρεί την δυνατότητά της να ασκεί την δική της νομισματική, δημοσιονομική, επενδυτική και εισοδηματική πολιτική. Και αυτό μπορεί να το πράξει, μόνο, με την επιστροφή, στην δραχμή.


Αλλιώς - στην "καλύτερη" περίπτωση -, θα συνεχίσει να σέρνεται...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Tάσο μιας και ανέφερες για το χρέος υπάρχει κάτι πολύ περίεργο στο νεο προυπολογισμό..
Δεν ξέρω αν το έχουμε θίξει.Στην Εισηγ Εκθεση του Προυπ/σμου σελ 132 Πινακας 4.7 εμφανιζεται σε μια στηλη δανεισμός 700 δις Ευρω σε eurocommercial paper (ECP) οταν τα τα ετη 2011,2012,2013 ηταν μηδενικά και το 2014 88 δις!
http://www.eea.gr/system/uploads/asset/data/9911/EISHGHTIKH_EKTHESH_2016.pdf
Ακουσα να λεει ο Καζακης(αν κατάλαβα καλά) οτι ειναι σαν repos δηλ σαν swap εσόδων του Ελλην Δημοσίου για αντληση ρευστοτητας δηλ εχουμε δεσμευσει εσοδα.. Τι ακριβώς ειναι αυτα τα 700δις? απο που προέρχονται ως έσοδα τοσα πολλά...και γιατι αλλες χρονιες ηταν μηδενικά και ξαφνικα γινονται το 2014 88 δις και ενα χρονο μετα 700!! τα eurocommercial paper (ECP) τι είναι? Μηπως βγάζεις καμμιά άκρη ..γιατι αν περιμένουμε να το θίξει κανένα κανάλι η να γινει καμμια ερωτηση τη Βουλή σωθήκαμε...το χουν αναφέρει ελάχιστοι ως θέμα...Ομερτα παντού!
ΝΙΚΟΣ
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Αυτά τα eurocommercial papers είναι μια μορφή χρήματος, για την εξυπηρέτηση του βραχυχρόνιου δημόσιου χρέους (τα δημόσια χρέη από τις παλαιές εκδόσεις των εντόκων γραμματίων, που δεν προσμετρώνται στο επίσημο δημόσιο χρέος της χώρας, κάπου εκεί - στα 700 δισ.€ - υπολογίζονται, από τον καθηγητή Γεώργιο Βάμβουκα) και των τρεχουσών δαπανών του κράτους.

Ουσιαστικά, λοιπόν, η ελληνική οικονομία λειτουργεί, με διπλό νόμισμα. Το ευρώ και τα eurocommercials, ήδη, από το 2014, το τελευταίο έτος της κυβέρνησης του Αντώνη Σαμάρα και του μπουχεσα αντιπροέδρου του. Αυτά είναι τα 88 δισ.€, για τα οποία γίνεται λόγος, στον κρατικό προϋπολογισμό του 2014.

Βέβαια, με την έλευση της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα, το 2015, το πράγμα φούσκωσε και τα eurocommercial papers εκτοξεύτηκαν, στα 700 δισ. €, αντικαθιστώντας τα έντοκα γραμμάτια.

Όπως φαίνεται αυτό το φαινόμενο θα επεκταθεί και πιθανόν είναι - όχι πολύ μακριά από σήμερα - τα eurocommercial papers να περάσουν και στην πραγματική χρηματική οικονομία, δηλαδή, στις κάθε είδους καθημερινές πληρωμές (μισθών, συντάξεων κλπ).

Θα δούμε...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Τάσο ειναι όντως περίεργο τα έντοκα και οι τρέχουσες δαπάνες να φτάνουν στα 700 δις.Για να γινει πιο κατανοητό πχ στο link Που αναφέρεις- πολύ χρησιμο όντως- που δειχνει τις λήξεις των ομολόγων, εντόκων αλλα και δοσεων δανειων έχουμε για αποπληρωμη εντοκων στο αμεσως επόμενο διάστημα τα ακόλουθα
Treasury bill holders April 15, 2016 €1,000,000,000 Short-term treasury bills 2.70%
Treasury bill holders May 6, 2016 €1,400,000,000 Short-term treasury bills 2.97%
Treasury bill holders May 13, 2016 €1,400,000,000 Short-term treasury bills 2.70%
Τα έντοκα όμως απο τι γνωριζω δεν αποπληρωονται αλλα γινεται ανανέωση και πάνε για μεταγενέστερο διάστημα με αυξημένη απόδοση. Αλλωστε το συνολο των εντόκων του Δημ Χρεους ειναι περίπου 14 δις.Τόσα ηταν και το 2014 και μας ελεγαν να μην αυξησουμε το ποσο των εντόκων οταν δεν μπορουσαμε να δανειστουμε μεσω ομολόγων..Πως φτάνουμε στα 700 ? τι προσμετραται σε τρεχουσες δαπανες καια νεβαινει τοσο ψηλά ? Ειναι πολύ σημαντικό και κρισιμο γιατι οντως ετσι παμε για διπλό νόμισμα τετοιου τυπου....
ΝΙΚΟΣ
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Όσο και αν φαίνεται παράδοξο η αλήθεια είναι ότι έχουμε να κάνουμε, με κάτι πολύ περισσότερο από τα παλαιά "καλά" έντοκα γραμμάτια του ελληνικού κράτους.

Εδώ, έχουμε να κάνουμε, με swaps εντόκων γραμματίων και διάφορα άλλα ακατανόητα και αδιευκρίνιστα πράγματα, αφού το υπουργείο Οικονομικών προβαίνει, στην ταύτιση των εντόκων γραμματίων, με τα χρεωλύσια του ελληνικού δημόσιου βραχυχρόνιου δανεισμού. Αυτά πρέπει να ξεκαθαριστούν, για να μπορούμε να γνωρίζουμε το ποιές δαπανες του ελληνικού δημοσίου πληρώνονται, με τα έσοδα από τα κρατικά έντοκα γραμμάτια.

Επομένως, οι ένοικοι του κτιρίου της οδού Καραγιώργη Σερβίας, πρέπει να μας πουν, για ποιόν λόγο τα χρεωλύσια του βραχυχρόνιου ελληνικού κρατικού δανεισμού έφθασαν, από τα 22,6 δισ. €, το 2010, στα 44,7 δισ. €, το 2013 (και, στην συνέχεια, με τα eurocommercial papers) στα 129,1 δισ. €, το 2014 και στα 740,5 δισ. €, το 2015.


Όλα αυτά δεν έχουν διευκρινισθεί. Και περιμένουν την απαραίτητη δέσμη των (οχληρών) διευκρινιστικών απαντήσεων. (Πάντως, το "φέσι", που θα φάει η Ε.Κ.Τ. θα είναι πολύ χοντρό)!

Η ουσία είναι ότι η όλη τραγωδία, με το δυσθεώρητο φούσκωμα του πραγματικού ελληνικού δημόσιου χρέους (μακροχρόνιου και βραχυχρόνιου), στην τελευταία τριετία, έχει ως εξής :

2013 : Τόκοι 7,3 δισ. € + Χρεωλύσια μεσομακροχρόνιου δανεισμού 18,3 δισ. € + Χρεωλύσια βραχυπρόθεσμου δανεισμού 44.7 δισ. € = 70,3 δισ. €. Αυτό το συνολικό ποσόν των ετήσιων τοκοχρεωλυσίων, αντιστοιχούσε, σε δημόσια έσοδα 83,3 δισ. €.

2014 : Τόκοι 6,5 δισ. € + Χρεωλύσια μεσομακροχρόνιου δανεισμού 27,1 δισ. € + Χρεωλύσια βραχυπρόθεσμου δανεισμού 129,1 δισ. € = 162,7 δισ. €. Αυτό το συνολικό ποσόν των ετήσιων τοκοχρεωλυσίων, αντιστοιχούσε, σε δημόσια έσοδα 81,0 δισ. €.

2015 : Τόκοι 6,8 δισ. € + Χρεωλύσια μεσομακροχρόνιου δανεισμού 29,5 δισ. € + Χρεωλύσια βραχυπρόθεσμου δανεισμού 740,5 δισ. € = 776,8 δισ. €. Αυτό το συνολικό ποσόν των ετήσιων τοκοχρεωλυσίων, αντιστοιχούσε, σε δημόσια έσοδα 79,0 δισ. €.


Η ιλιγγιώδης αύξηση των παραπάνω αριθμών φαίνεται, ως εξωπραγματική, αλλά είναι έτσι, όπως εφανίζεται, με αποτέλεσμα η απόσταση των δαπανών εξυπηρέτησης των τοκοχρεολυσίων, σε σχέση, με το σύνολο των δημοσίων εσόδων να γίνει θεόρατη και να θυμίζει την απόσταση, ανάμεσα στην Γη και τον ... πλανήτη Πλούτωνα! Ως εκ τούτου, εννοείται ότι, σε καμμία περίπτωση, δεν είναι δυνατόν το ελληνικό κράτος, με αυτά τα έσοδα, να καλύψει τις δαπάνες του, σε μισθούς, συντάξεις, δημόσια υγεία, τοκοχρεωλύσια κλπ.

Και φυσικά, όπως είπαμε, απαιτούνται εξηγήσεις. Και παραπομπές, σε δίκες, όλων των μελών του συνόλου του πολιτικού προσωπικού της χώρας, τα οποία διαχειρίστηκαν, άμεσα ή έμμεσα, τις δημόσιες υποθέσεις, με αποτέλεσμα, εξ αιτίας αυτής τους της διαχείρισης, να φθάσει η χώρα, σε αυτά τα μαύρα χάλια.

Πολλές δίκες Και πολλές καταδίκες (με ποινές ισοβίων δεσμών, συνοδευόμενες και με πολυετείς καθείρξεις)...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Πρέπει οντως να δοθουν διευκρινίσεις απο το Υπ Οικονομικών αλλά ποιός θα τις ζητήσει αφού όλοι συγκαλύπτουν τα στοιχεία και δεν δημοσιοποιούν λεπτομέρειες..Εδω δεν δινουν στοιχεια για τις αμοιβές του Κορεατη συμβουλου του τσακαλωτου που λεει οτι μπορει να δουλευει και Pro bono χωρις αμοιβη δηλ δοκιμαστικά για ενα εξαμηνο...Και δεν υπάρχει και κανεις να τα ζητησει αφου εχει επιβληθεί απολυτη σιωπη στους Συριζαιους και ουτε η αντοπολίτευση δεν αντιδρά...Προσυμφωνημενα ολα και ας πλακωνονται στην Ολομέλεια...Κοροιδία και υποκρισία!!
Το χρεος ειναι σιγουρα πολυ περισσότερο πολυ πιαθνο στο 800% που εχει πει ο Βαμβουκας..Ειναι πολύ περίεργο οτι ο Προβοπουλος κατι διαισθάνεται και έχει αρχίσει να αποστασιοποιείται μιλώντας για 800% χρεος και οτι "ολοι γνωριζαμε αρα δεν υπαρχουν διακιολογίες" και οτι "αυτη η τακτική ειναι αδιέξοδη και δεν θα μας βγαλει απο την κρίση" Η ουσια ειναι οτι τα 2.6 δις που χρειαζόμαστε τον Ιούλιο ΔΕΝ υπαρχουν αν δεν μας τα δωσουν μετα την αξιολόγηση, οποτε παλι θα σκουπιζουμε τα Ταμεια παιρνοντας αποθεματικα και δινοντας eurocommercial!!
ΝΙΚΟΣ
Ο χρήστης Stradioti είπε…
Συγγνώμη αλλά δεν έχω ιδέα από οικονομικά παρά μόνο σκόρπιες γνώσεις. Τα 700 δις eurocommercial papers ή όπως διαολο τα λένε, αντιστοιχούν σε 700 δις ευρώ;;; Αν είναι έτσι αναβω τσιγάρο και πάω μετά για ύπνο. ΕΛΕΟΣ. Έχει χαθεί η μπάλα!!!!
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Ναι. Φαίνεται απίστευτο, αλλά τα eurocommercial papers αντιστοιχούν σε αντίστοιχες ποσότητες ευρώ και χρησιμοποιούνται, στην θέση τους, ως μέσα πληρωμών.

Όπως λέει ο προϋπολογισμός του 2016 : "Οι δαπάνες για εξόφληση βραχυπρόθεσμων τίτλων του Ελληνικού Δημοσίου, οι οποίες από το 2011 έως το 2013 περιλαμβάνουν μόνο έντοκα γραμμάτια ιδιωτικού τομέα, ενώ από το 2014 περιλαμβάνουν και repos, εκτιμάται ότι το 2015 θα ανέλθουν συνολικά σε 740.460 εκατ. ευρώ, έναντι 129.107 εκατ. ευρώ το 2014".

Τα eurocommercials είναι ανασφάλιστοι τίτλοι, οι οποίοι, εξ αυτού του λόγου, είναι και επικίνδυνοι, αφού δεν υπάρχει αποζημίωση, για τους αγοραστές, εάν αυτά δεν εξοφληθούν.

Αυτός είναι και ο λόγος, που φωνάζει η Bundesbank, αφού, ουσιαστικά, ήδη, από το 2014, η Ελλάδα έχει μπει, αθόρυβα, σε ένα ιδιότυπο πρόγραμμα πιστωτικής χαλάρωσης, την στιγμή, που είναι δεδομένο ότι αυτό το δανεικό χρήμα ουδέποτε πρόκειται να εξοφληθεί, από το ελληνικό κράτος.


Τα eurocommercials, λοιπόν, έχουν την μορφή υποσχετικής και χρησιμοποιούνται, συνήθως, για δανεισμό ολίγων εβδομάδων. Εκδίδονται, απο μεγάλες εταιρείες και μεγάλους οργανισμούς, που τα πωλούν, για να εξασφαλίσουν άμεση ρευστότητα. Ως λύση ανάγκης, τα eurocommercials, αποτελούν, στον ιδιωτικό τομέα, μια συνηθισμένη πρακτική γρήγορου και βραχύτατου δανεισμού, από τράπεζες και από μεγάλες επιχειρήσεις και αυτός, που τα εκδίδει, πρεπει, εκ των πραγμάτων, να έχει αξιοπιστία, στην αγορά.

Για τα κράτη, αυτή η πρακτική δεν θεωρείται, ως σωστή και αποτελεί σαφή ένδειξη ουσιαστικής χρεωκοπίας, η οποία οδηγείται, στο να καταστεί και επίσημη, αφού έτσι ένα τεράστιο τμήμα του δημόσιου χρέους κρύβεται.

Όταν, μάλιστα, είναι το ελληνικό κράτος, που χρησιμοποιεί αυτή την πρακτική του βραχέος δανεισμού, με την χρήση των eurocommercial papers (ECPs), με την βοήθεια της Ε.Κ.Τ. αντιλαμβανόμαστε, περί τίνος πρόκειται.

Και για όλα αυτά, απαιτούνται εξηγήσεις...
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Ειναι όντως πολύ σημαντικό και κρίσιμο στοιχείο δείχνει το αδιέξοδο και την κατάρευση που έχει φτάσει η Οικονομία ...Το έχουν θίξει ελάχιστοι εννοείται ότι δεν θα ακουστεί απο κανένα κανάλι και απο κανένα "σοβαρό" ιστότοπο, απόλυτη απόκρυψη παντού, απόλυτη σιωπή (μονο Ο Βαμβουκας μπορει ισως να εχει καποια στοχεια) ομερτά...οι μόνες πληροφορίες που μπορείς να βρείς ειναι καποια στοιχεια που εχει πει ο Καζάκης
http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2016/01/blog-post_20.html (στα σχόλια παρακάτω..) και
σε κάποια Blog εδω κι εκεί
http://eandiomythosartandmediasalamina.blogspot.gr/2016/01/blog-post_186.html?view=flipcard
Οπως λέει εδω η αναφορά ..
"ο υπουργός οικονομικών μπορεί να εκδώσει μια «υποσχετική» και να λάβει μέρος από τα ρευστά διαθέσιμα ενός ταμείου ως δάνειο από το ταμείο. Όταν έρθει η ώρα αποπληρωμής εκδίδει νέα υποσχετική κ.ο.κ.
Φαντάζομαι έχουν εκδοθεί υποσχετικες 700 δις σε ECP ώστοσο δεν πρεπει να εχουν εξαργυρωθεί δηλ αγοραστει απο Ταμεια/Ιδρυματα όλες δηλ το συνολο των 700...Τωρα γιατι δηλώνεται 700 στον Προυπ.σμο και όχι οντως αυτο που εχει εξαργυρωθεί..άγνωστο...
ΝΙΚΟΣ
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Όχι, Νίκο. Φαίνεται απίστευτο, αλλά έχουν εξαργυρωθεί τα eurocommercials των 700 δισ. €, διότι εμφανίζονται, ως χρεωλύσια του ελληνικού βραχυχρόνιου δημόσιου δανεισμού, στον κρατικό προϋπολογισμό. Αλλιώς, δεν θα δηλώνονταν, ως χρεωλύσια.

Μάλιστα, εμφανίζονται, στον κρατικό προϋπολογισμό ως δανεισμός, σε βραχυπρόθεσμους τίτλους εξωτερικού! Το θέμα είναι ποιοί τα αγόρασαν (και με δεδομένο ότι τα eurocommercials είναι ανασφάλιστοι τίτλοι, ενθαρρυμένοι από ποιόν, εάν - ή όσα - δεν τα αγόρασε η Ε.Κ.Τ. Κατά πάσα πιθανότητα θα πρέπει να τα αγόρασε η Ε.Κ.Τ., ή/και να τα εγγυήθηκε)).

Θα επανέλθω, επί του θέματος, με κεντρικό δημοσίευμα, σε αυτό εδώ το μπλογκ.
Ο χρήστης Stradioti είπε…
Παιδιά ΧΑΘΗΚΕ Η ΜΠΑΛΑ!!! ' Ρε συ Τασσο έχει καταλάβει κανένας τι έχουν κάνει οι άνθρωποι;;;; ΕΛΕΟΣ!!! Έχουν συνάψει και swaps ;;Για να ξέρω για εγκυκλοπαιδικους λόγους πόσα τρισεκατομμυρια χρωστάμε και να γελάσω λιγάκι
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Ότι η μπάλα χάθηκε, αυτό είναι γεγονός.

Αλλά δεν χάθηκε, μόνον, από τους "δικούς" μας. Την μπάλα την έχουν χάσει και οι ξένοι δανειστές...
Ο χρήστης Stradioti είπε…
Τασσο, ας προσεχαν οι ξένοι δανειστές. Όπως εμείς δεν έπρεπε να δανειζομασταν αβερτα κουβερτα, έτσι και αυτοί έπρεπε να κοιταζαν που δανειζαν. Δηλαδή αν εγώ πάω και δανεισω έναν αστεγο, μετά θα φταίει ΜΟΝΟ αυτός που δεν θα μπορεί να μου τα επιστρέψει τα δανεικά;;; Εγώ θα φταίω κατά κύριο λόγο και ας προσεχα που τα έδινα. Αλλά δυστυχώς η κοινή λογική και η σύνεση, έχουν εκλειψει στην σημερινή εποχή. Το άλλο που μπορώ να σκεφτώ είναι η από κοινού (ξένος δανειστης -ελληνικό κράτος) συμφωνία για δανεισμό με σκοπό τις μίζες και το φαγοπότι αμφοτερων. Αλλά ακόμα και με αυτό το σκεπτικό, θα μπορούσαμε να πούμε :φίλε δανειστη ας πρόσεχες... Τέλος πάντων, η μπάλα έχει χαθεί από όλους. Και ίσως αυτό να οφείλεται στο γεγονός ότι αφενός το χρήμα δεν αντιστοιχεί σε κάτι χειροπιαστο (αέρας δηλαδή κοπανιστος ή πιο απλά νούμερα σε έναν υπολογιστή), αφετέρου στο χρηματοπιστωτικο σύστημα που στηρίζεται και διαιωνιζεται πάνω στην ύπαρξη του χρέους. Θυμάμαι ότι στα παλιά όμορφα χαρτονομισματα των δραχμων, αναγραφοταν η εξής ωραία φράση :'πληρωτεα επί τη εμφανίσει'.Τώρα,α.. δια, μύδια, κουνουπιδια. Τι να πω ρε Τασσο. Ντροπή και αίσχος.....
Ο χρήστης NF είπε…
Διερρευσαν λοιπον οι συνομιλιες των στελεχων του ΔΝΤ, και οι ΣΥΡΙΖΑίοι θελησαν να το χρησιμοποιησουν λεει ως "διαπραγματευτικο οπλο". Ετσειλε λοιπον ο Τσιπρας τη δηθεν "σκληρη επιστολη" στη Λαγκαρντ.

Αυτη του απαντησε οτι εμπιστευεται τους ανθρωπους του ΔΝΤ, ομως "για να δουλεψουν είναι σημαντικό οι ελληνικές αρχές να διασφαλίσουν ένα περιβάλλον που σέβεται την ιδιωτικότητα των εσωτερικών συζητήσεων και να λάβουν όλα τα μέτρα που εγγυώνται την προσωπική τους ασφάλεια".

Μεταφραση: "Τσίπρα, σταματα να βαζεις κοριους στα τηλεφωνα. Δε μασαμε εμεις απο τετοια καραγκιοζιλικια."

Aχ αγαπητε, που νομιζατε οτι θα σας σωσει αυτο το παιδαρελι............
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Ως αστείο, καλό...
Ο χρήστης NF είπε…
Δεν ειναι αστειο αγαπητε.................

Ιδου η απαντηση της Μανδαμ στη δηθεν "σκληρη επιστολη" Τσιπρα:

http://www.thepressproject.gr/article/92081/Prosblitiki-dimosia-apantisi-Lagkarnt-ston-Aleksi-Tsipra

Αν δεν το καταλαβατε, τον κοροϊδευει σχεδον απροκαλυπτα, του λεει οτι αυτος εβαλε τους κοριους, πλην ομως αυτη τον εχει γραμμενο κανονικα, και δε μασαει απο τετοια παιχνιδακια.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Δεν είναι αυτό το αστείο, στο οποίο αναφέρομαι. Άλλο είναι.

(Κάνεις πως δεν το καταλαβαίνεις; Ή, όντως, δεν το καταλαβαίνεις;)

Πιστεύω το πρώτο. (Γιατί δεν θέλω να πιστέψω το δεύτερο...

Ο χρήστης NF είπε…
Ουτε το αλλο ειναι αστειο αγαπητε.

Οντως πιστευατε οτι θα σας σωσουν ο Τσιπρας και οι ΣΥΡΙΖΑίοι, ή τουλαχιστον θα προσπαθουσαν. Αλλ' αυτοι κατεβασαν τα βρακια τους στους δανειστες, οπως σας ειχα εγκαιρως προειδοποιησει, ενω εσεις επιμενατε να βαυκαλιζεστε με χιμαιρες.

Τουλαχιστον εσεις ανανηψατε εν τελει το καλοκαιρι του 2015, ενω κατι αλλοι.........


Τωρα, και εγω ειμαι δραχμιστης, αλλα το εθνικο νομισμα δεν επιτρεπεται να οδηγησει σε δημοσιονομικη και νομισματικη ανευθυνοτητα, διοτι τοτε θα γινουμε Αλβανια.

Αν παμε σε αβερτα εκτυπωση χρηματος για χρηματοδοτηση ελλειμματων, τοτε θα εκραγει ο πληθωρισμος (θυμαστε τι ειναι αυτο;), και θα καταρρευσει η συναλλαγματικη ισοτιμια, πολυ κατω απο το επιπεδο μιας καλης υποτιμησης.

There is no free lunch αγαπητε. Ειχε δικιο (φευ!) επι αυτου ο Μιλτων............
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Θα σε λυπήσω, για πολλοστή φορά, αλλά τα κείμενά μου, εκείνης της εποχής, (Δεκέμβριος 2014 - Ιούλιος 2015) είναι, από τα καλύτερα, που έχω γράψει, στο σύνολό τους. Και αυτό, ευτυχώς, δεν το λέω, μόνον, εγώ. (Κάτι, που θα αποτελούσε σολιψισμό, εάν το έκανα, όντας, μόνος μου).

Αλλά, αυτό, που έχει σημασία, δεν είναι οι γνώμες (η δική μου, ή οι γνώμες των άλλων, που μου αρέσουν, ή η δική σου). Σημασία έχουν τα ίδια τα κείμενα. Και αυτά, επίσης, ευτυχώς, παραμένουν, σε δημόσια θέα, τιθέμενα, υπό κρίση. Και αυτά μιλούν μόνα τους.

Όσον αφορά τα περί "δημοσιονομικής υπευθυνότητας", που αναφέρεις, η αλήθεια είναι ότι η μακρά, πλέον, εμπειρία της ελληνικής και της ευρωπαϊκής κρίσης (όπως και της επίμονης διεθνούς ύφεσης, που σωρεύτηκε, από τον Σεπτέμβριο του 2008), δείχνει ότι αυτό, που, επί του παρόντος, χρειαζόμαστε, είναι γερές δόσεις "δημοσιονομικής ανευθυνότητας" (δηλαδή υψηλά κρατικά ελλείμματα και δημόσιες επενδύσεις), προκειμένου να τονωθεί και να ισορροπήσει, σε επίπεδα - περίπου - πλήρους απασχόλησης των παραγωγικών συντελεστών, η εσωτερική ελληνική και ευρωπαϊκή (αλλά και η διεθνής) ζήτηση.

Όταν αυτά επιτευχθούν, τότε, μπορούμε να εξετάσουμε μια επαναφορά, σε μια νέα "δημοσιονομική υπευθυνότητα".

Διότι, όπως μας έχει διδάξει η αμερικανική GREAT DEPRESSION, αλλά και η δημοσιονομική διαχείριση των ναζιστών, υπάρχουν - όταν χρειάζεται -, δωρεάν, γεύματα. Και μάλιστα, πολύ χρήσιμα.

(Και αυτό επειδή, μπορεί ο αγαπητός και καθ' όλα σεβαστός Milton Friedman να είχε, ειδικώς και κατά περίπτωση, δίκιο, στην διαπίοστωσή του αυτή, που αναφέρεις, αλλά, όταν γενίκευε - όχι τόσο πολύ ο ίδιος, αλλά οι μαθητές του - έσφαλλε. Και τούτο, διότι κάθε γενίκευση αποτελεί σφάλμα)...
Ο χρήστης Stradioti είπε…
Η χώρα μας, μια τόσο πλούσια χώρα,έχει σχεδόν τα πάντα εκτός από σοβαρούς ηγέτες. Πλην ελαχιστων εξαιρέσεων, οι υπόλοιποι ήταν να καιροσκοποι, καρεκλοκενταυροι που τους ένοιαζε πώς θα εξυπηρετησουν ρουσφέτια και να βολεψουν φίλους. Κρίμα, γιατί θα μπορούσαμε να είμαστε ο παράδεισος επί γης (και όντως είμαστε). Οι αρχαίοι Σπαρτιατες, όταν μία πόλη σύμμαχος τους ζητούσε βοήθεια έναντι ενός εισβολεα, δεν έστελναν στρατό αλλά ΕΝΑΝ μόνο Σπαρτιατη. Αυτός αρκούσε για να τους οργανώσει και εκπαιδευσει στρατιωτικά για να πολεμήσουν. Έτσι και εμείς τώρα, ΕΝΑΝ ηγέτη χρειαζόμαστε για να μας οδηγήσει έξω από αυτήν την μεγγενη που βρισκόμαστε. Υπάρχει ένας τέτοιος; Σίγουρα, αλλά που βρίσκεται; Το πολιτικό σύστημα δυστυχώς απέτυχε και δεν εμπνέει πλέον κανέναν. Το κακό είναι ότι υπάρχει πλέον σοβαρός κίνδυνος να μπλεξουμε σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις που κανείς δεν ξέρει που θα οδηγήσουν. Ρε γαμωτο μου, πώς είναι δυνατόν ένας λαός από την φύση του καχυποπτος και πονηρεμενος, να πίστεψε τόσο εύκολα τα παραμύθια για χρηματηστηρια, ευρώ, καγιεν, φθηνά δάνεια κτλ. Ίσως γιατί του αρέσει τελικά η παραμυθα (ολυμπιακοί αγώνες,λεφτά υπάρχουν κτλ). Δυστυχώς, επτωχευσαμεν. Και κυρίως επτωχευσαμεν πρωτίστως από αξίες, ηθική και χαρακτήρα και δευτερεοντως από χρήμα. Κρίμα κρίμα κρίμα
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Είναι γεγονός ότι το ουσιαστικότερο πρόβλημα της χώρας, μετά την βαρύτατη οικονομική κρίση - της οποίας, άλλωστε, είναι και γενεσιουργός αιτία -, το οποίο αποτελεί και το μέγιστο όλων των προβλημάτων της, είναι η έλλειψη, στοιχειωδώς, ικανής ηγεσίας.

Αυτή η τερατώδης έλλειψη έριξε την χώρα, στην αφανή χρεωκοπία, το 2002, με την ένταξη της Ελλάδας, στην ευρωζώνη και αυτή η ίδια έλλειψη την οδήγησε στην επισημοποίηση της χρεωκοπίας της, τον Απρίλιο του 2010 και στην σύγχρονη χρεωδουλεία.

Και αυτή η καταστροφική πορεία θα συνεχίζεται, όσο δεν επιλύεται αυτό το πρόβλημα, το οποίο δεν συνδέεται, με την συνήθη πολιτική χωροταξία της δεξιάς, του κέντρου και της αριστεράς.

Και τούτο, επειδή όπως έχει πει ο πολύπειρος σταλινικός stateman (ο μακαρίτης, πλέον) Ντενγκ Ξιάοπινγκ, σημασία δεν έχει αν η γάτα είναι κόκκινη, ή μαύρη. Σημασία έχει να πιάνει ποντίκια....

Ο χρήστης NF είπε…
Αχ αγαπητε,με τα μυαλα που κουβαλατε μας βλεπω οχι ΗΠΑ του new deal ή ναζιστικη Γερμανια,αλλα Βαιμαρη του 1923. Μια φρατζολα θα κοστιζει ενα τρισεκατομμυριο δραχμες!
Ο χρήστης Stradioti είπε…
Συγγνώμη ΝF αλλά εσύ ποια λύση προτείνεις;;Το σίγουρο είναι ότι αυτά τα μέτρα ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΟΥΝ. Έχει στερεψει η αγορά από χρήμα, το κράτος δεν πληρώνει τα δεδουλευμενα στους ιδιώτες ενώ ταυτόχρονα ζητάει από αυτούς ζεστό χρήμα που δεν έχουν, η αγορά ουσιαστικά έχει τερματίσει, οι τράπεζες είναι πρακτικά κουφαρια χωρίς καμία εγγύηση, οι φόροι που βάζουν δεν υπάρχει περίπτωση να πληρωθούν και και και... Επιπλέον επενδύσεις με τέτοιο καθεστώς αβεβαιότητας σε φορολογικό επίπεδο δεν θα γίνουν και άλλα πολλά. Οπότε γιατί να δοκιμάσεις μια ήδη δοκιμασμένη δισακις φορές συνταγή που απέτυχε και να μην κάνεις κάτι άλλο;;; Οι δανειστές είναι αυτοί που είναι, τους ξέρουμε εδώ και 6-7 χρόνια τι πρεσβευουν και έτσι θέλουν στην τελική να δουλεύουν, γούστο τους και καπέλο τους. Εμείς είναι το θέμα τι κάνουμε. Μην ξεχνάς εξάλλου ότι μια μικρή οικονομία σαν την Ελλάδα με 11 εκατομμύρια πλυθησμο, πρέπει να προσανατολιζεται σε άλλους τρόπους ανάπτυξης. Δεν μπορείς για παράδειγμα να εφαρμοσεις π.χ απελευθέρωση επαγγελματων σε ένα αγοραστικό κοινό ουσιαστικά 7εκατομμυριων ανθρώπων και να περιμένεις ανάπτυξη. Δηλαδή πως θα έρθει η ανάπτυξη αν κυκλοφορούν 500000 ταξί στην Αθήνα, ανοίξουν 100000 φαρμακεία στην Αθήνα ή 200000 συνεργεια αυτοκινήτων;;; Ή ποιος σοβαρός άνθρωπος θα βάλει τα λεφτά του στην Ελλάδα όταν θα του ζητούν λεφτά από την εφορία για μελλοντικά κέρδη της επόμενης χρονιάς;;; Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα NF. Αυτά είναι πειράματα που δεν οδηγούν πουθενά. Και το ουσιαστικό ζήτημα δεν είναι το ευρώ, κακά τα ψέμματα.Είναι η ίδια ευρωζωνη με τους κανόνες που έχουμε υπογράψει στο παρελθόν για ποσοστοση παραγωγής, απαγόρευση εμπορικών συνδιαλλαγων με χώρες εκτός ΕΕ και κάτι απίθανα πράγματα που δεν έχουν καμία λογική βάση. Για να μην κουραζω άλλο, ας παραδεχθουμε επιτέλους και επισήμως ότι χρεωκοπησαμε να τελειώνουμε με αυτό το βασανιστήριο.
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Ο κίνδυνος υπερπληθωρισμού, πάντα, υπάρχει. Ιδιάιτερα, σε μια οικονομία ατομικών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων, όπως είναι η ελληνική. Γι' αυτό και θα χρειασθεί προσοχή, στο μίγμα των οικονομικών πολιτικών, που θα ακολουθηθούν.

Όμως, σε μια κατακρημνισμένη οικονομία, που έχει υποστεί μια τόσο εκτεταμένη καταστροφή, χάνοντας, μέσα σε μια επταετία, πάνω από το 26% του ΑΕΠ της, δεν έχει νόημα να στέκεσαι, στην επισήμανση των κινδύνων και να μην ενεργείς, άμεσα, με αποφασιστικότητα και με δραστικές παρεμβάσεις, όσον αφορά τις δημόσιες επενδύσεις, την τόνωση της ζήτησης και την προστασία της εντόπιας παραγωγής και της εσωτερικής αποταμίευσης.

Και ενώ ο υπερπληθωρισμός πρέπει - και μπορεί - να αποφευχθεί, πρέπει να γνωρίζουμε ότι, με δεδομένη την διάρθρωση της ελληνικής παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών, από ένα σημείο και πέρα, ένα κάποιο μέγεθος των πληθωριστικών πιέσεων θα καταστεί αναπόφευκτο και θα είναι χρήσιμο, αφού, όλα αυτά τα τελευταία τρία χρόνια, οι τιμές έχουν μειωθεί πολύ, ενώ αυτές, που προσδιορίζουν το εργατικό/μισθωτικό κόστος έχουν καταβαραθρωθεί.

Κάθε πράγμα στην ώρα του. Αρκεί το μίγμα της πολιτικής, που θα ακολουθηθεί να έχει μια στοιχειώδη συνοχή. Αν αυτό συμβεί, η επαναφορά της ελληνικής οικονομίας, σε ταχύτατους ρυθμούς πραγματικής (και όχι, απλώς, ονομαστικής) ανάπτυξης, θα είναι ζήτημα ελάχιστων μηνών.

Αλλά, για να συμβεί κάτι τέτοιο, απαιτείται η ύπαρξη στιβαρής, αποφασιστικής και ικανής ηγεσίας. Και αυτή δεν είναι δεδομένη. Χωρίς αυτή η διαπίστωση να σημαίνει ότι η ηγεσία, με αυτά τα χρειαζούμενα χαρακτηριστικά, δεν μπορεί να προκύψει.

Κάθε άλλο. Μπορεί να προκύψει, μακριά και πέρα, από τις τάμπελες της τρέχουσας χωροταξίας του ελληνικού πολιτικού κόσμου. Έστω και αν κάτι τέτοιο, τώρα, φαίνεται απίθανο. Διότι, όσο και αν φαίνεται απίθανο, στην πραγματικότητα, δεν είναι απίθανο. Έχει και αυτό πιθανότητες να συμβεί...

Ο χρήστης NF είπε…
@Ιαπετος:
Προτεινω

1. Χρεωκοπια

2. Επιστροφη στη δραχμη (μαλλον δεν μπορει να αποφευχθει αυτό)

3. Εφαρμογη ενός οικονομικου προγραμματος στη βαση των αρχων της ελευθερης καπιταλιστικης οικονομιας, και οικειοθελης εφαρμογη οσων μετρων του ΔΝΤ είναι ορθα. Και τα περισσοτερα –αν και όχι όλα- είναι απολυτως ορθα, αν και επωδυνα.

Η πολιτικη αυτή θα οδηγησει σε ΠΛΕΟΝΑΣΜΑΤΑ. Τι θα κανουμε με αυτα; Να ξεχρεωσουμε τους δανειστες, λενε οι ψευτοευρωπαϊστες. Να τα επενδυσουμε στην αναπτυξη της χωρας, λεω εγω.....
Ο χρήστης NF είπε…
Αλλο η λελογισμενη χαλαρωση της νομισματικης πολιτικης αγαπητε, και αλλο η πολιτικη του δικτατορα Μουγκαμπε της Ζιμπαμπουε, ο οποιος επισης ειχε τη φαεινη ιδεα να χρηματοδοτησει τις δημοσιες δαπανες με αφθονο πληθωριστικο χρημα, και εριξε το συνθημα:
"Αν δεν εχουμε χρηματα, τυπωνουμε!"

Αποτελεσμα: Μια φρατζολα εφτασε να κοστιζει 50 τρισεκατομμυρια δολλαρια Ζιμπαμπουε. Οι κατοικοι στραφηκλαν στα ξενα νομισματα, ενω το τοπικο χαρτονομισμα χρησιμευσε κυριως ως χαρτι υγειας...........

http://gr.euronews.com/2015/06/12/zimbabwe-slashes-16-zeros-from-currency-but-dollar-still-a-joke/

There is no free lunch αγαπητε. Σκληρος, αδυσωπητος οικονομικος Νομος. Δεν αλλαζει, και δεν προβλεπονται ποινες για τους παραβατες, διοτι απλουστατα δεν μπορει να παραβιαστει..........
Ο χρήστης NF είπε…
Σας υπενθυμιζω επισης οτι το 1922 ο Υπουργος Οικονομικων Πετρος Πρωτοπαπαδακης προτιμησε να διχοτομησει το χαρτονομισμα η παρα να τυπωσει αβερτα πληθωριστικο χρημα για να καλυψει τις θηριωδεις δαπανες του Μικρασιατικου Πολεμου. Αργοτερα ο Ελευθεριος Βενιζελος θα επαινουσε την "ανδρικη πραξη του Πρωτοπαπαδακη", χαρη στην οποια η δραχμη απεφυγε τη μοιρα του μαρκου της Βαϊμαρης..........
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Τα παραδείγματα, που μεταχειρίζεσαι, αγαπητέ μου F, απλώς, δείχνουν τους κινδύνους, που πρέπει να αποφευχθούν. Και αν μείνουμε, στους κινδύνους, τότε, θα αποφύγουμε την δράση εκείνη, που πρέπει να αναληφθεί.

Και αυτή η δράση, η οποία πρέπει να είναι άμεση και γιγαντιαίων, δεν είναι άλλη, από την άμεση ανάταξη της βαρειάς βλάβης, που έχει υποστεί η ελληνική οικονομία. Η απώλεια του 26% του ελληνικού ΑΕΠ και η επαναφορά της ανεργίας, από το 23%, που φαίνεται να είναι σήμερα, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, πρέπει να πέσει, στα επίπεδα της αποκαλούμενης ανεργίας τριβής (κάπου, στο 1,5%, με 2%), ή και να μηδενιστεί.

Αυτή είναι πρώτη προτεραιότητα, σήμερα. Και θα εξακολουθήσει να είναι και αύριο, εάν (και όταν) η Ελλάδα επανέλθει, σε ένα τοπικό νόμισμα, καταργώντας το ευρώ. Και αυτή η δραχμή, για να επιτευχθεί, άμεσα, αυτή η συγκεκριμένη στοχοθεσία, πρέπει να τυπωθεί, τόσο όσο απαιτείται, προκειμένου να επιτευχθούν οι στόχοι αυτοί, με τον δυνατό λιγότερο πληθωρισμό και με την γνώση ότι αυτός ο πληθωρισμός, δεν μπορεί να αποφευχθεί, ως φαινόμενο, και εξ αιτίας της ίδια της διάρθρωσης της ελληνικής παραγωγής, αλλά και επειδή θα είναι, εν τινι μέτρω, χρήσιμος, ως τονωτική ένεση, στην οικονομία.

Αν αυτό δεν συμβεί και απλώς, επιστρέψουμε, στην δραχμή, χωρίς την χρήση του νομισματικού εργαλείου της εκτύπωσης του νομίσματος, τότε, δεν θα κάνουμε τίποτε άλλο, εκτός από το να μετονομάσουμε το ευρώ, σε δραχμή και να συνεχίσουμε την παρούσα πολιτική της απαξίωσης της εντόπιας παραγωγής και της συνέχισης των υψηλών επιπέδων ανεργίας. Αλλά, εάν είναι να κάνουμε κάτι τέτοιο, το τοπικό νόμισμα δεν είναι απαραίτητο. Το ευρώ και οι συνταγές του ΔΝΤ την κάνουν την δουλειά αυτή, πολύ καλύτερα.

Έτσι, λοιπόν, η όλη υπόθεση είναι ζήτημα προτεραιοτήτων. Εάν θέλουμε άμεση επαναφορά, σε υψηλούς αναπτυξιακούς ρυθμούς και τον ταχύτατο εκμηδενισμό της ανεργίας, οφείλουμε να ακολουθήσουμε μια επεκτατική νομισματική πολιτική, προκειμένου να αποκτήσουμε την απαραίτητη ρευστότητα, που λείπει, είναι απαραίτητο το τοπικό νόμισμα. Και τούτο επειδή το ευρώ (δηλαδή εκείνοι, που το παράγουν, ως νόμισμα και ελέγχουν την κυκλοφορία του) δεν μας παρέχει αυτή την αναγκαία ρευστότητα. Αλλιώς - αν δηλαδή μας παρείχε την απαραίτητη ρευστότητα, την οποία χρειάζεται η ελληνική οικονομία - η παραμονή στο ευρώ θα ήταν αναγκαία, αφού με αυτό θα χρηματοδοτούνταν και το ελληνικό δημόσιο χρέος (όπως και πριν το 2002).

Υψηλά δημόσια ελλείμματα, δημόσιες επενδύσεις, και εκτύπωση νομίσματος, με έναν κάποιο έλεγχο μισθών - τιμών - κερδών - εισοδημάτων και του εσωτερικού πληθωρισμού, μαζύ με ελέγχους στην εξωτερική κίνηση κεφαλαίων και την δημιουργία ενός μηχανισμού προστασίας της εντόπιας παραγωγής, είναι τα απαραίτητα εργαλεία και θα ανατάξουν γρήγορα και με υψηλούς αναπτυξιακούς ρυθμούς, την ελληνική οικονομία, εάν όλα αυτά χρησιμοποιηθούν, από μια ικανή ηγεσία.

Όσον αφορά τον ατυχή Πρωτοπαπαδάκη, μέσα στις συνθήκες του πολέμου, τον οποίο καλείτο να χρηματοδοτήσει, δεν έπραξε αυτό, που έπρεπε. Και αυτό που έπραξε, έβλαψε το εσωτερικό μέτωπο, αποδυναμώνοντας την εσωτερική συνοχή, την ίδια στιγμή, που το έθνος έδινε, μια σκληρή μάχη επιβίωσης, σε μακροχρόνιο επίπεδο, την οποία και έχασε (για να υφιστάμεθα και εμείς, έως και σήμερα, τις συνέπειες αυτής της ήττας).

Αν και βέβαια, δεν έφταιγε η διχοτόμηση του νομίσματος, στην οποία προέβη η κυβέρνηση, για την ήττα του Αυγούστου του 1922. Άλλα έφταιγαν. Και αυτά, που έφταιγαν, ήσαν οι επιλογές της κυβέρνησης, εκείνης της εποχής, στο μέτωπο της Μικράς Ασίας και της Θράκης.

Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
(Ο Ελευθέριος Βενιζέλος, ως πρώιμος φιλελεύθερος, στα ζητήματα οικονομικής, που ήταν, έλεγε ανοησίες, λέγοντας, αυτά, που αναφέρεις, επειδή δεν έβλεπε τις οικονομικές πραγματικότητες, που αφορούσαν την ελληνική οικονομία, διακατεχόμενος, από την γνωστή μακροχρόνια κοσμοπολιτική αφέλεια των οπαδών του οικονομικού φιλελευθερισμού, η οποία οδήγησε την χώρα στην χρεωκοπία του 1932, για την οποία βαρύνεται, προσωπικά, με την καταστροφική πολιτική της "χρυσής δραχμής", που έφερε την προαναφερόμενη παταγώδη αποτυχία. Βέβαια, τότε, είχε την ευθυκρισία, έστω και αργά, να καταργήσει την σύνδεση της δραχμής, με την χρυσή λίρα, με αποτέλεσμα να σταθεροποιηθεί η κατάσταση και η χώρα να επανέλθει, σε υψηλούς αναπτυξιακούς ρυθμούς, χάρη και στον Ιωάννη Μεταξά. Δυστυχώς, αυτή την ευθυκρισία δεν την επέδειξαν οι συγκαιρινοί ημών διάδοχοί του, με αποτέλεσμα και να χρεωκοπήσουμε και να μην απαλλαγούμε, από το στραγγαλιστικό ευρώ - την "χρυσή δραχμή" της εποχής μας).



Ο χρήστης Stradioti είπε…
Συμφωνώ και επαυξάνω. Και χωρίς να έχω ιδιαίτερες γνώσεις οικονομικών. Η δραχμή πιστεύω πλέον ότι είναι μονόδρομος. Όχι τόσο για το νόμισμα, όσο για τους απαραδεκτους κανόνες που μας επιβάλλουν σαν μέλη της ευρωζώνης. Δηλαδή,δεν έχω καταλάβει γιατί δεν μπορούμε να πάρουμε οινόπνευμα απ'ευθειας από το Πακιστάν (ναι από εκεί το παίρνει η Ολλανδία και μας το δίνει μετά εμάς).Ποσοστοση στην παραγωγή μας, έκλεισαν υποχρεωτικά τα καλύτερα ναυπηγεία μικρών σκαφών στον κόσμο που ήταν στα νησιά μας και άλλα πολλά.
Ο χρήστης Stradioti είπε…
Με ποιον ακριβώς μηχανισμό η συνεχής εκτύπωση χρημάτων προκαλεί φαινόμενα τύπου Ζιμπαμπουε;;;
Ο χρήστης TassosAnastassopoulos είπε…
Οι ορισμοί, γύρω από αυτό το φαινόμενο του υπερπληθωρισμού είναι πολλοί και ταυτίζονται, με το φαινόμενο του πληθωρισμού. Διαφέρουν, μόνο, ως προς το μέγεθος του ενός, με το άλλο, ήτοι ως προς την πληθώρα του ενεργού χρήματος, σε σχέση με τα παραγόμενα αγαθά και υπηρεσίες, στα πλαίσια μιας οικονομίας.

Μια απλή, αλλά και χρήσιμη περιγραφή του όλου φαινόμενου έχει ως εξής :

Ο μηχανισμός της υπερπληθώρας του χρήματος και της σύνοδης αύξησης των τιμών των προϊόντων, δεν είναι άλλος από αυτόν της αγοράς. Όταν, σε αυτήν, ο όγκος (η ποσότητα) του εκτυπούμενου, αλλά και απαραίτητα ενεργού κυκλοφορούντος χρήματος υπερβαίνει και δεν βρίσκει τις απαραίτητες ποσότητες των αγαθών και υπηρεσιών, ούτως ώστε οι τιμές των προϊόντων να μείνουν, στο σημείο της τρέχουσας, κάθε φορά, ισορροπίας τους, τότε, μέσω της αύξησης της ζήτησης, που εκδηλώνεται μέσα από την αύξηση του ενεργού και κυκλοφορούντος χρήματος, προκαλείται αύξηση των τιμών και έχουμε πληθωριστικά φαινόμενα και την αυτόματη ανακύκλωσή τους.

Όταν αυτά τα φαινόμενα ανοδικής ανισορροπίας των τιμών των παραγόμενων αγαθών και των υπηρεσιών, στα πλαίσια μιας οικονομίας, καταστούν ανεξέλεγκτα, τότε οδηγούμαστε στον υπερπληθωρισμό, δηλαδή στην αδιάκοπη αύξηση των τιμών των αγαθών, επειδή τα τελευταία υπολείπονται, κατά πολύ, από το χρήμα, που εκτυπώνεται, πλέον, με μαζικό τρόπο, προκαλώντας την διαρκή αύξηση της ζήτησης, η οποία αποτυπώνεται, μέσω της κυκλοφορίας των εκτυπούμενων ποσοτήτων του χρήματος, το οποίο καθίσταται ενεργό (ενεργό είναι το χρήμα, που δεν αποταμιεύεται, ή/και δεν αποθηκεύεται, Αυτό δηλαδή, το χρήμα, που δεν παραμένει ανενεργό και δεν τίθεται, εκτός κυκλοφορίας).

Έτσι, ο μηχανισμός του υπερπληθωρισμού, που λειτουργεί, στα πλαίσια της αγοράς των αγαθών και των υπηρεσιών μιας οικονομίας, είναι ο ίδιος με αυτόν του πληθωρισμού, με μόνη διαφορά τον ανεξέλεγκτο ρυθμό, που έχει το πληθωριστικό φαινόμενο, στην κατάσταση του υπερπληθωρισμού.

(Το γιατί δεν αυξάνεται η παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών, μέσα, στα πλαίσια μιας ενεργού οικονομίας, αυτό είναι μια άλλη, πολύ μεγάλη συζήτηση, που δεν έχει νόημα να την κάνουμε εδώ. Το μόνο, που είναι αρκετό να πούμε, είναι οτι αυτή η κατάσταση οφείλεται, στις επικρατούσες ισορροπίες μέσα στον παραγωγικό μηχανισμό της οικονομίας, στην διάρθρωση του και στην διαμόρφωση των κοινωνικών (ταξικών) συσχετισμών, μέσα, στην ίδια την παραγωγή. Και φυσικά, η εμπλοκή αυτή δεν σχετίζεται, με την αποκαλούμενη ισορροπία της πλήρους απασχόλησης των παραγωγικών συντελεστών, την οποία, αναφέρουν, συνήθως, ως αιτία, τα διάφορα οικονομικά εγχειρίδια. Αυτό μπορεί να συμβαίνει, μόνον, ως μια ασήμαντη υποπερίπτωση, στα πλαίσια μιας καθαρής και πλήρως ανταγωνιστικής οικονομίας της αγοράς, η οποία, όμως δεν υφίσταται, πλεον. Και είναι αμφίβολο, εαν υπήρξε και ως πραγματικό μοντέλο και στο παρελθον).

Ο μηχανισμός του υπερπληθωρισμού, που εκδηλώνεται, στην αγορά, προσδιορίζεται ως :

Μαζική και συνεχής εκτύπωση χρήματος - Ένταξη του εκτυπούμενου χρήματος στην ενεργό κυκλοφορία - Μη εύρεση αντίστοιχης παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών - Αύξηση της ζήτησης - Διαρκής ανοδική ανατροπή του σημείου ισορροπίας των τιμών - Επαναφορά στο αρχικό σημείο, με νέα εκτύπωση χρήματος και διαρκής και εντεινόμενη ανακύκλωση της παρούσας ακολουθίας.

Η εξήγηση είναι, βέβαια, πολύ απλουστευμένη και συνοπτική, αλλά ελπίζω ότι είναι χρήσιμη και εντελώς, κατανοητή.

Τα περισσότερα λόγια, επί του θέματος, ίσως και να βλάψουν και να συσκοτίσουν την διαδικασία της περιγραφής του φαινομένου και συνάμα, της κατανόησής του. Αλλά, πάλι, κάθε άλλη πρόταση και συνεισφορά, στην συζήτηση, είναι δεκτή.
Ο χρήστης Ανώνυμος είπε…
Γειά σας,να κάνω μια ερώτηση με κάτι που διάβασα αν ισχύει,σχετικά με τα 700 δις eurocommercial papers που προαναφέρατε πιο πάνω στα σχόλια.Τα ECP’s είναι βραχυπρόθεσμοι ανασφάλιστοι τίτλοι εκδιδόμενοι από μεγάλους οικονομικούς οργανισμούς,πρόκειται για ένα είδος «ανακύκλωσης»(επειδή είναι βραχυπρόθεσμος),με αποτέλεσμα στο τέλος να μας προκύπτει το εκ πρώτης όψεως εξωφρενικό ποσό των 700 δις.Εν ολίγοις,είναι πράξεις ταμειακής διευκόλυνσης μερικών ημερών.Το κράτος δανειζόταν προσωρινά ένα ποσό (ECP’s/ρέπος) κτλ για να καλύψει τις βραχυπρόθεσμες ανάγκες του και τα επέστρεφε,αλλά έπαιρνε μετά κι άλλο κτλ.Αυτά είναι οι προσθέσεις δηλαδή (μπορεί για παράδειγμα να πήρε 70 δις 10 φορές).Σκεφτείτε πως αγοράζετε μηνιαία ρέπος κάθε μήνα θα πηγαίνατε στην τράπεζα θα σας το εξοφλούσαν και θα παίρνατε νέο.Αυτό θα καταγραφόταν στη χρέωση και στην πίστωση 10 φορές άρα είναι ένα «πλασματικό μέγεθος» και όχι πραγματικό.

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

21/5/2023 : Ολέθρια συντριβή - στα όρια της διάλυσης - του ΣΥΡΙΖΑ, (με 20,07%), όπου πέφτει η αυλαία, με την πληρωμή του λογαριασμού της σύγχρονης “Συμφωνίας της Βάρκιζας” του καλοκαιριού του 2015. Τεράστια η προσωπική νίκη του Κυριάκου Μητσοτάκη και της Νέας Δημοκρατίας, με 40,78%, (ΠΑΣΟΚ 11,53%, ΚΚΕ 7,20%, Ελληνική Λύση 4,46%, ΝΙΚΗ 2,93%, Πλεύση Ελευθερίας 2,87%, ΜΕΡΑ25 2,59%), ακριβώς, επειδή στερούντο αντιπάλου. (Και φυσικά, οι δημοσκοπήσεις, πήγαν όλες, στα σκουπίδια).

Μιλώντας, για “το στάδιο, στο οποίο δεν θα χρειάζεται να υπάρχουν αφεντικά και δούλοι, επειδή οι σαΐτες θα υφαίνουν μόνες τους”. Από αυτόν τον ορισμό του Αριστοτέλη, για το καθεστώς της ελεύθερης κοινωνίας (που νοείται ως αναρχική/αντιεξουσιαστική), στον μουτουαλισμό του Pierre-Joseph Proudhon και από την δραστική μείωση του χρόνου εργασίας, που περίμενε ο John Maynard Keynes, στο σήμερα και στους μελλοντικούς καιρούς).

Βουλευτικές εκλογές 25/6/2023 : Ο Αλέξης Τσίπρας, που, στις 8/6/2016, πούλησε, στον Λάτση, την έκταση στο Ελληνικό, με 92 € το τμ, ενώ το 2014 έλεγε ότι “αν υπογράψω ιδιωτικοποιήσεις στο Ελληνικό, τότε καλύτερα να ψηφίσετε Σαμάρα”, δεν δικαιούνται αυτός και η ηγετική ομάδα του ψευδεπώνυμου ΣΥΡΙΖΑ να ομιλούν, για την τωρινή εκλογική καταστροφή του κόμματος, που, φυσικά, πρόκειται να έχει και συνέχεια…