ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

Έναν χρόνο, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου​ 2016, από τους κεμαλιστές αξιωματικούς και το δίκτυο του ιμάμη Fethullah Gülen , κατά του προέδρου της Τουρκίας Recep Tayyip Erdoğan και τα όσα ακολούθησαν, τα πράγματα, ως προς τους εξωτερικούς διοργανωτές του τραγελαφικού αυτού εγχειρήματος και τις επιδιώξεις τους έχουν, αρκούντως, ξεκαθαρίσει. Όσον αφορά το βαθύ αμερικανικό κράτος - και τα όργανά του, δηλαδή την CIA και το ΝΑΤΟ -, ήταν, ευθύς εξ αρχής, φανερό ότι το πραξικόπημα των κεμαλιστών και των γκιουλενιστών υπήρξε ένα δικό του έργο. Η διοίκηση του Barack Hussein Obama , μέσα στον τεράστιο πανικό της, από όσα συνέβαιναν, στο παρασκήνιο και με δεδομένη την κλασική αλαζονεία της αμερικανικής υπερδύναμης, η οποία συνίσταται στην πεποίθηση ότι όλοι πρέπει να συμπεριφέρονται, όπως η ίδια επιθυμεί και ότι, όταν αυτό δεν συμβαίνει, τότε τα όργανά της έχουν την επιχειρησιακή ικανότητα να πράττουν ό,τι θέλουν, αποπειράθηκε, σε συνεργασία, με τα απομεινάρια του

Η έλευση της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008 και η μετατροπή της, σε μια βαθιά και παρατεταμένη οικονομική ύφεση, έδωσε την ευκαιρία, στις διεθνείς ελίτ και ιδιαίτερα, στις κυριαρχούσες παρακμιακές ελίτ της "Ευρωπαϊκής Ένωσης", με έμφαση, στις ελίτ της ευρωζώνης, να αναβιώσουν τον (προ πολλού χρόνου, εκμετρήσαντα τον βίο του) "Νόμο του Jean-Baptiste Say" , ως μια θεωρία, που απεικονίζει την πραγματικότητα.  Για να είμαι, μάλιστα, ακριβής, ως προς τις αληθείς  επιδιώξεις των, εν λόγω, ελίτ, η κρίση αυτή τους έδωσε την ευκαιρία να αποπειραθούν, με περισσή επίμονη και συστηματική προσπάθεια, να προσαρμόσουν και να καναλιζάρουν την πραγματικότητα, στους κανόνες και στις νόρμες του "Νόμου του Say" , στον οποίο θέλησαν να αποδώσουν τα εχέγγυα της αντικειμενικής επιστημονικής κατασκευής, που ουδέποτε είχε, ακόμη και τότε, που αυτός και οι αξιωματικές παραδοχές του, στην εποχή του απλού ανταγωνιστικού καπιταλισμού των ελεύθερων αγορών των ατομικών παρα

Ενώ η θερινή ραστώνη, καλά κρατεί και ο υδράργυρος της θερμοκρασίας ανεβαίνει στα ύψη, η κατάσταση στα πολεμικά μέτωπα της Συρίας, φαίνεται να οδηγείται, στα άκρα και σε πολύ επικίνδυνες ατραπούς, μία από τις οποίες, μαζύ με την συνεχή και επιδεινούμενη επίδειξη της τυχοδιωκτικής συμπεριφοράς, είναι το ξέσπασμα μίας διευρυμένης πολεμικής σύρραξης, ανάμεσα στις Η.Π.Α. και στην Ρωσία, η οποία, φυσικά, δεν πρόκειται να περιορισθεί, στα συριακά εδάφη. Ως εκ τούτου, αναγκαστικά και με δεδομένη την κρισιμότητα της κατάστασης, στην παγκόσμια σκηνή, την οποία κρισιμότητα ο πολύς κόσμος, δικαιολογημένα, δεν έχει αντιληφθεί, το παρόν δημοσίευμά μου, αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου δημοσιεύματος, σε αυτό, εδώ, το μπλογκ  [το οποίο μπορείτε να δείτε, με τίτλο : Οι σχεδιαστές της διεθνούς πολιτικής της Ουάσινγκτων ενώπιον των οδυνηρών διλημμάτων που τίθενται από την διαφαινόμενη, ως βέβαιη, απώλεια της πλανητικής κυριαρχίας των Η.Π.Α. (Η ήττα των Αμερικανών, στην Συρία, οι ρωσικές απαιτ