ΤΑΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ

2014 - 2017 : Μια πρώτη εικόνα, για την εξέλιξη του ελληνικού δημόσιου χρέους, η οποία μπορεί να μην είναι, απολύτως, ακριβής, προσεγγίζει, όμως, πάρα πολύ, την πραγματικότητα. Καθώς βαδίζουμε, προς την τελική ευθεία των συζητήσεων, για την προσεχή ολοκλήρωση των ουσιαστικών και των τεχνικών λεπτομερειών, που αφορούν την οριστική μορφή του 4ου Μνημονίου, στο οποίο θα ενταχθεί η ελληνική οικονομία, αμέσως μετά (ή λίγο αργότερα - και αυτό το "λίγο αργότερα", είναι που προβληματίζει και φοβίζει τους ξένους δανειστές, οι οποίοι, στο σύνολό τους, δεν ξεχνούν την ανολοκλήρωτη λήξη του 2ου Μνημονίου, κατά την περιπετειώδη περίοδο της πρώτης διακυβέρνησης της Ελλάδας, από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους χειρισμούς του Γιάννη Βαρουφάκη ) το τέλος του 3ου Μνημονίου, είναι πολύ χρήσιμ ες αυτές οι ανασκοπήσεις , οι αναμοχλεύσεις και η επαναφορά, στην μνήμ η, όλων αυτών των εξελίξεων, που αφορούν την ελληνική χρεωκοπία του Απριλίου του 2010 και την ένταξη της χώρας μας, στο νεοαποικιακό

Όπως φαίνεται και από αυτόν τον πρόσφατο πίνακα της ΕΛΣΤΑΤ , η ελληνική οικονομία και το 2016 παρουσίασε μια - καθόλου ασήμαντη - πτώση, από τα 176,312 δισ. €, όπως εκτιμώνται, για το 2015, στα 174,199 δισ. €. Η κρίση συνεχίστηκε, με περαιτέρω συρρίκνωση του ΑΕΠ της ελληνικής οικονομίας, μια συρρίκνωση, που εκτιμάται, στο -1,2%, για το 2016, παρά τις προηγηθείσες εκτιμήσεις, που εμφάνιζαν, αρχικά θετικούς δείκτες και στην συνέχεια, έστω και οριακά, αρνητικούς. Τώρα, για το 2017 οι αρχικές εκτιμήσεις, που ακόμη, δεν έχουν αποτυπωθεί, ομιλούν, για μια μικρή ανάκτηση των απωλειών του 2016, αλλά, ακόμη και αν αυτές οι εκτιμήσεις αποδειχθούν, ως "ορθές", η πραγματικότητα της ελληνικής οικονομίας, δεν αλλάζει. Η κρίση παραμένει αλώβητη και συνεχίζει ακάθεκτη την πορεία της. Μετά από τα 8 χρόνια των Μνημονίων και της σαρωτικής κρίσης, που αυτά, με κατακλυσμιαίο τρόπο και ρυθμό, σώρευσαν, στην ελληνική οικονομία, όταν προβαίνουμε σε μια ανασκόπηση των αποτελεσμάτων, που προκ

Μιχαήλ Αλεκσάντροβιτς Μπακούνιν (30/5/1814 - 1/7/1876) : Ο προφήτης του ζοφερού μέλλοντος του ευρωπαϊκού καπιταλισμού, που επιβεβαιώνεται, διαχρονικά... Το έχουμε πει πολλές φορές, αλλά δεν βλάπτει να το επαναλάβουμε. Η απόπειρα για την αποκαλούμενη ευρωπαϊκή ενοποίηση, όπως πολλές φορές έχουμε γράψει, δεν είναι κάτι το νέο. Η δημιουργία της κολοβής "Ευρωπαϊκής Ένωσης", υπό την μορφή της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας, ακόμη και μια, προχωρημένης μορφής και συστάσεως, κατασκευή μιας Ευρωπαϊκής Νομισματικής Ένωσης, με έναν μηχανισμό συναλλαγματικών ισοτιμιών, που φιλοδόξησε να είναι σταθερός, δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Έχει προϋπάρξει, ως συγκροτημένο θεσμικό σχήμα. Μπορεί αυτό το σχήμα να χάθηκε, στα βάθη της νεώτερης ευρωπαϊκής Ιστορίας, αλλά υπήρξε και λειτούργησε - όπως λειτούργησε -, επί δεκαετίες, μέχρι την αυτοδιάλυσή του. Πρόκειται για την αποκαλούμενη Λατινική Νομισματική Ένωση, στην οποία έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές. Μάλιστα, σε αυτό εδώ το μπλογκ,